Door het boek heb ik me nooit heen kunnen worstelen, maar toch heb ik nu het gevoel dat ik de essentie ervan te pakken heb. Mooie voorstelling, goed gespeeld met net niet teveel pathos: Kees Hulst is de personificatie van burgerlijkheid. Heel effectief gebruik van decor en kostuums: twee ragebollen met een verjaardagsslinger en je zit in Indie en als Nettie Blanken haar stola om haar heupen knoopt is ze een inlandse weduwe. Tonje Langeveld is een ontdekking: nog nooit iemand zo geloofwaardig een meisje van 15 en een jongetje van 4 jaar zien spelen!