Prachtige kostuums inderdaad. Heel prachtig zelfs, maar wel 18e eeuwse kostuums. Volgens het programmaboekje was dat een bewuste keuze, maar waarom had Elisabeth dan zo´n grote kraag? Was ze anders niet herkenbaar genoeg? Dat maakte het een beetje dubbel. Zoals ik wel meer dubbel vond in deze versie. Mirjam Stolwijk was niet bepaald een femme fatale en ook niet erg religieus, ze was vooral erg jong en een beetje in de war en hulpeloos en duidelijk geen partij voor Elisabeth. En waarom gingen die twee koninginnen elkaar fysiek te lijf? We begrepen zo ook wel dat de situatie vernederend was. Onderschat Erik Vos zijn publiek of houdt hij gewoon heel plat van vechtende vrouwen op het toneel? Het waren prachtige acteurs en het zag er schitterend uit, maar ik bleef toch met veel vragen zitten. De nadruk lag erg op de politieke verhoudingen maar door al het uiterlijk vertoon werd je dan weer afgeleid. Jammer.

Een catfight en een nippleslip. Zo maak je niet iedere dag vorstinnen mee. Maar het illustreert hoe Erik Vos uit de deftigheid van Schiller zelfs van diens koninginnen mensen van vlees en bloed maakt. Hare Majesteit Will van Kralingen en Hare Koninklijke Hoogheid Mirjam Stolwijk, zijn koninginnen naar mijn hart.

Dát en het weer eens kijken naar een rechttoe rechtaan en goed verteld verhaal, beviel in dit geval prima. Een lange avond, de afloop was bekend, het decor was extreem sober, adembenemende hoogstandjes ontbraken en toch tevreden naar huis.

‘t Kon slechter, zouden ze in Groningen zeggen.

Bij de vrouwen heb ik dat niet, maar van de kostuums van de mannen wordt ik een beetje lacherig. Het lijkt ook wel of die kostuums de acteurs af en toe verleiden tot oubollig gedoe. Of ze hun manier van acteren eraan aanpassen zodat ze ook de binnenkant van hun cape aan ons kunnen tonen. Een zeer onderhoudende voorstelling overigens, het drama boeit me echt. Helemaal geen spijt dat ik ben gegaan. Hoewel ik was gewaarschuwd dat ik maar de halve voorstelling zou zien. De twee vorstinnen (en hun raadgevers) moeten namelijk (nogal vaak) kordaat, zelfbewust en met ferme grote stappen hun opkomst maken. Op een veel te klein vloeroppervlak. Na afloop hoor ik zelfs dat van de meer dan tien meter in Den Haag, ze er in het Compagnietheater in Amsterdam er nog niet eens twee hebben om dat te doen (de draaischijf neemt alle ruimte al in beslag). De helft van het decor bleef ook nog eens achter, past ook niet. Zeer onderhoudend, dat wel dus, maar om het volledige koninginnedrama te zien zou ik eigenlijk nog een keer in Den Haag moeten gaan kijken.

Tooneel. Ik houd hier dus helemaal niet van. Alles net niet uitgesproken genoeg. Mooie kostuums, maar wel tuttig mooi. En een cast die niet goed op de “hoe draag ik een cape zonder dat het lullig is” les is geweest. Een zinloos draaiend vlak, met O gruwel precies op de afgetapete plek een Stoel komt te staan. Stefan de Walle speelt als een personage op een oude sprookjes plaat en on top of that een Paleis van Boemerige soundtrack. Arg. Maar tweede helft veeel beter, politieke intrige kraakhelder en beide dames sympathiek, zowel in rol als spel. Goede voorstelling, maar zo geweldig niet mijn smaak.

Mooie voorstelling die traag op gang komt, maar waar je ondanks de lange zit naar blijft kijken en blijft genieten van het verbale gevecht tussen twee koninginnen. De ene verliest haar hoofd en de andere haar getrouwen. Mooi toneel beeld, alleen jammer dat op het schuine toneel steeds een stoel heel irritant het zicht op een acteur ontnam.Vandaar een tomaat.
Gezien Koninklijke Schouwburg Den Haag