Try-out gezien. Nog niet af. Geen keuze tussen ironie en gruwel. Monologen Macbeth gek genoeg tamelijk vlak. Bokma en Heebink in potentie prachtig Macbeth paar, nu net niet. Ensemble TGA is bovendien, op die paar ‘sterren’ na, zwak.

Bokma speelt prachtig, maar daar is het wel mee gezegd. De kleinere rollen zijn erg zwak ingevuld (speciaal blik voor Leon Voorberg en Mimoun Oaïssa), en Heebink is alleen in haar laatste (krankzinnige) scene op dreef, voor de rest doet ze een kunstje. Verhaal wordt wel helder verteld, dat heeft deze versie voor op die van het Ro. Maar het blijft veel te vlak.

Als het goed is moet Gerardjan Rijnders zich nu heel lekker voelen. Nadat Ivo van Hove vol overgave drie rot-voorstellingen op de planken zet, laat de oude artistiek leider zien hoe het wèl moet. Het knappe aan deze voorstelling is dat het TGA is gelukt er een zeer menselijke kant aan het bekende verhaal toe te voegen. Na elke moord proberen Macbeth en Lady Macbeth hun daden goed te praten, maar dat gebeurt niet echt met overtuiging. De hoofdrolspelers zijn dan ook om op te vreten. Marieke Heebink laat vol overtuiging een zakenvrouw zien die het ook allemaal niet zo goed weet. Pierre Bokma speelt een prachtige Macbeth die heel sluimerend, heel langzaam en vooral heel subtiel gek aan ‘t worden is. De scènes tussen hun twee zijn sowieso ook het mooist; we zien niet twee mensen die willen moorden voor hun carrière, maar twee mensen die van elkaar houden en ‘t beter willen. Thans; mooie kostuums, onheilspellende muziek, strak en doeltreffend geregisseerd en een prachtig decor van Paul Gallis die dezelfde dag een lintje had gekregen. Nog even kritiek(je): na de pauze opeens veel minder scènes voor de Macbeths en ik heb een hekel aan die Mimoun Oaïssa.

We hebben voor de voorstelling een hele dag in het theater rondgelopen. We hebben zelfs een scene uit Mcbeth mogen spelen op het prachtige podium. Ik was dus erg benieuwd gaan worden naar het echte stuk. Wat een tegenvaller!. Pierre Bokma vond ik slaapverwekken in zijn vlakke monologen en daardoor werd het verhaal niet echt duidelijk.
Sommige dingen waren echt wel mooi. Het decor, de dood van Mcbeth en de waanzin van de vrouwelijke hoofdrolspeelster. Maar ik vond het geen boeiende voorstelling. Dat hadden meer mensen want de zaal zat na de pauze iets minder vol.
Wel leuk dat Pierre na de voorstelling een ere-prijs kreeg van Willem Nijholt. Ik kon deze avond echter niet zien waarom die prijs naar hem ging.

Ik had deze mooi gemaakte voorstelling vorig jaar al gezien en was benieuwd of er veel veranderd zou zijn, ik vond het destijds een beetje vlak. Dat is opgemerkt; er is wat meer humor in gestopt en er wordt over het algemeen vlotter gespeeld, al is het met sommige acteurs nog steeds behelpen. Pierre Bokma heeft meer nuance in zijn rol gestopt en lijkt nu precies te weten hoe je Macbeth moet spelen. Hij steekt met kop en schouders boven de rest van de acteurs uit, behalve dan van Fred Goesens en, vooral, Marieke Heebink, die ook erg mooi speelt. Hun scenes samen zijn juweeltjes, symfonieen bijna. Bijzonder was dan ook dat Bokma na de voorstelling van Willem Nijholt een prestigieuze acteurs-zegel kreeg. Zal die blij mee zijn geweest.

Saaie Macbeth. Waarom wordt er bij zo’n zwartgallig stuk zo’n zwartgallig decor gezet. Dat slaat toch nergens op! Rode rozen rood kleuren! Pierre Bokma is alleen na de pauze mooi, maar daarvoor leek hij er geen zin in te hebben. En Roeland Fernhout bakt er in zijn bijrollen niets van. Waarom is hij zo populair. Je kan hem niet eens verstaan!!

Lekker, Shakespeare! Pierre Bokma is goed, Marieke Heebink ook. Ik miste de rijmelarij in de vertaling, waardoor het stuk wel iets van zijn charme verloor. Sommige acteurs in de kleinere rollen deden soms amateuristisch aan (de namen zijn al door anderen op deze site genoemd), waardoor het niveau niet goed uitgebalanceerd was. Maar goed, het was over het algemeen een gedegen Shakespeare en dat was erg prettig.