zag u De Krippel niet? Vooruit dan maar, gaat maar zien.
Zag u De Krippel wel? Laat maar, niets nieuws onder de zon.

McDonagh neemt met zijn stuk het Ierse terrorisme op de korrel. De verbijsterende botheid, het ongeremde geweld, de egotripperij, de morele corruptie, de platvloerse emoties, etc, etc. Dus zou je een bloedserieus toneelstuk kunnen verwachten.

Maar hier gebeurt het helemaal anders. En veel beter. Zelden zal zoiets zwaars z� humoristischer en z� licht en z� doeltreffend bovendien, zijn gebracht. Een voorstelling die knipoogt naar de betere, verwante, Amerikaanse films. Met een prachtig passend toneelbeeld; veel donkerte, perfecte belichting, dreiging, kettingen, vuilniszakken en smerig ogende bodem. Belangrijker: er zijn adembenemende individuele hoogstandjes te beleven, zoals het verticale slapen van Jan Bijvoet. Maar ook de oorverdovend overtuigend muzikale uitbarsting (M�torhead) van de hele groep, mag er wezen.

Toch is de hoofdrol voor de uit een spannend ratjetoe van talen - Vlaams, Engels, Frans, Duits - gevormde nieuwe taal. Een hertaling en een vondst van het ensemble zelf. Dat blijkt hier uiterst effectief en buitengewoon hilarisch. Op ��n of andere manier wordt d��rdoor het barre universum van Inishmore en het absurde gegeven ( op dat eiland wekt het mollen van katten blijkbaar moordlust op) te plaatsen. En wordt de toeschouwer getrakteert op series prachtige dialogen ,inclusief merkwaardige en geestige misverstanden.

Het werkt, kan ik verzekeren. Je mag, vind ik, het als liefhebber eigenlijk niet missen, deze seizoenstopper. Maar om het te zien zal men vanaf nu naar Vlaanderen moeten.

Houd je van katten en van taal? Ook als iemand er met een fiets overheen is gegaan, flink op heeft gestampt en het resultaat daarvan tot slot nog eens stevig door mekaar heeft geschud? Dan moet je niet langer aarzelen, dan moet je gaan. Zeker als je het niet erg vind om twee uur lang onbedaarlijk te lachen om een vreselijk drama. Tis thrue, als het commanceert is het even fecking tough arbeiten. Maar je went snel aan die taal. Misschien helpt het als je als voorbereiding de volgende dialoog tussen Davey en Donny hardop leest. Perhaps isterem gesukkeld in ne condition comateus en musten we ne veterinair klingelen. Perhapstert hem kan da poor poezeke ne picuur geven, oppert Davey tegen beter weten in. Waarop Donny riposteert met How many times en dikwijls opternieft istert u ni gesteld ni van die montagne af te racen lijk ne biciclettezot. Davey houdt vol dat hij hem ni getoucheerd heeft dien hairy bol wol. Donny gelooft er niks van en smaalt After ge derover pert total waart gecrosovert zeker. En problabement achteraf nog eens erover in de vitesse achteruit. Om misverstanden te voorkomen is het misschien goed als ik nog even zeg dat The Lieutenant of Inishmore een bittere satire is over het geweld van Ierse paramilitaire splintergroepen.