Weer een nieuwe Nederlandstalige tekst erbij. Daarvoor alleen al een gewei. De enscenering van Guy Cassiers is sober aan de ene kant, de acteurs bewegen haast niet en zeggen hun tekst vrij toonloos in microfoons, maar aan de andere kant overdadig. Een mooi decor dat vrijwel alleen door de techniek ontstaat. Dit schept helaas afstand en kan de tekst slechts bij momenten goed tot zijn recht laten komen.

Een hoofdrol voor het indrukwekkende decor waarin de acteurs lijken te zweven. Zijn de acteurs een aanvulling op het decor of andersom vroeg ik me haast af. Guy Cassiers toont in ieder geval aan hierin balans te kunnen aanbrengen. Groots acteren past hier niet, dat doen het decor en de muziek wel. Toch een tomaat omdat de voorstelling niet al te toegankelijk is voor het grote publiek en de voorstelling tegen het einde wat inzakte qua tempo.

‘t Ziet er bij tijd en wijle adembenemend uit en ik was ook zo nu en dan geroerd. Toch ook fijne tomaten voor sex met moeder, Freudiaanse thema boeide niet. Eigenlijk boeide een heleboel niet aan alle problemen van deze man, dus gewoon nog een tomaat. Wel extra gewei voor prachtige laatste scene! En waarom zaten er niet veel meer mensen in de zaal?

Weliswaar moeilijk en afstandelijk, maar toch erg mooi. Decor van het jaar! Mooi geacteerd door verrassende combinatie acteurs. Het probleem zit ‘m vooral in de tekst, die aarzelt tussen huiskamerdrama en tragedie van mythische proporties. De regie kiest voor het laatste, waardoor ik het op het eind wel een heel onbenullig verhaaltje vond. Gelukkig kan ik dit seizoen heel veel van Van den Boogaard zien; kijken of het aan hem ligt.

Onder het mom “verbeelding heeft geen prijs” is de voorstelling Lava Lounge gratis te bezoeken. (gewei). Het ro theater wil B&W ervan overtuigen dat Kunst & Cultuur een belangrijk aspect is van wat Rotterdam tot Rotterdam maakt. Máár of Lava Lounge nou zo’n geschikte voorstelling daarvoor is?? Jeezzz, wat een hoop thematische moeilijkdoenerij. En Oidipus komt weer voorbij. (twee tomaten). Acteur Steven van Watermeulen doet al zijn teksten monotoom. En de vrouwen trekken hun haren ook al niet uit van verdriet. Schrijver Oscar van den Boogaard heeft een geniale eindzin (gewei). Maar dat redt de voorstelling niet.