Onder de naam De Vere (ook wel De Veere) spelen Discordia en ‘t Barre Land elke maand een oude voorstelling uit hun repertoire. Met gastacteurs. Deze keer Langs de grote weg, ‘een dramatische vingeroefening’ van Tsjechov, uit het archief van ‘t Barre Land.

Wat een heerlijke voorstelling! Wat schitterend opgebouwd! Een begin in stilte: vier acteurs volledig bewegingloos op een (op een tafel met flessen wodka na) lege vloer. Via een dreigende sfeer, drank, en ‘de vrouw’, komt er steeds meer vaart in. Het einde is weer zwijgend. Maar nu in volledige beweging: een kluwen vechtende dronkaards op diezelfde, inmiddels lege en schoongeveegde, cafétafel.

Het centrale thema, het mysterie van de door een ongelukkige liefde berooide en aan de drank geraakte grootgrondbezitter wordt na een paar inleidende scènes in komediestijl uit de doeken gedaan door een pachter. Waarbij gastacteur Jacob Derwig als pachter (twee brillen over elkaar, Brabants accent) de komiek is, en de overige acteurs, de overige cafégasten, zijn aangevers. Dat is genieten!

Ook nadat Derwig door drank uitgevloerd onder tafel ligt, en ‘de vrouw’ verschijnt, weten Vincent van den Berg, Martijn Nieuwerf, Margijn Bosch, Anouk Driessen, Ingejan Ligthart Schenk (‘t Barre Land) en Jorn Heijdenrijk (Discordia), ogenschijnlijk moeiteloos het ritme vast te houden. Tot en met het gechoreografeerde slotgevecht.

Geconcentreerde acteurs, een perfect ritme, nauwkeurige timing. Toneel zonder toeters en bellen. Wat kan dat mooi zijn. Dan moet natuurlijk op zo’n avond wel alles op zijn plaats vallen. Vanavond is dat zo. En het publiek beloont dat. Drie keer moeten ze terugkomen. Terecht.

Pas nu - 3 jaar na de Holland Festival-première - in de gelegenheid deze Barre Land-Tsjechov te zien. En: wat een pracht, wat een ontroering, wat een klein leed…..
Een potloodschets, meer is dit jeugdwerk van Tsjechov niet, maar door de Barre-Landers subtiel en liefdevol verbijsterend mooi ingekleurd in pasteltinten. Refererend aan de klucht, maar aan de goeie kant van de lijn zien we 6 dolende mensen, alleen. En natuurlijk: de Roemeense fanfare is dan nèt dat etra toefje slagroom.