Weinig woorden voor nodig om dit stukje vakwerk te beschrijven. Het is een van de mooiste voorstellingen die ik heb gezien omdat het je elke seconde raakt. Het is gemaakt door de toppers in Nederland; regie: Pieter Kramer, muziek: Raymund van Santen en decor van Niek Kortekaas dus het mag ook wel wat zijn maar de makers hebben zichzelf dit keer weer overtroefd!!! Hulde en gaat dat zien!

Jenny B.

Kan je Roodkapje combineren met rockband Nirvana?
Jawel!
Kramer en kornuiten lukt het.
En hoe.
De schouwburg werd een plek waar de hele zaal als een middeleeuws volkstoneelpubliek uit zijn stoel komt en hard BOEH roept als de slechterik opkomt.
En ja, zelfs de intellectuelen schreeuwde ondeugend mee….

WC

De creativiteit en het plezier spatten van deze voorstelling af. De voorstelling zakt geen enkel moment in en de spelers hebben net zo veel lol als het publiek. Pas inderdaad op, de voorstelling kan erg flauwe grappen bevatten maar vliegt absoluut geen moment uit de bocht. En dat is absoluut heel knap van Pieter Kramer!

Gisteren naar de premiere gezeest en het was in 1 woord fantastisch.
Arjan als de boze stiefmoeder,Hans als die alleen maar op komt leg je al dubbel van het lachen.
Een voorstelling die echt een aanrader is voor iedereen

Wat hebben Paris Hilton, de koningin, een dikke fee, assepoester en een onbegrepen wolf met elkaar te maken? Het antwoord krijg je bij "Lang en Gelukkig" de nieuwe familievoorstelling (8+) van het Ro Theater:
Een onvoorstelbaar grappige familievoorstelling die echt het hele gezin aanspreekt!
Schrijver Don Duyns is aan de haal gegaan met de sprookjes van assepoester en roodkapje, heeft die getransformeerd tot een snel, bizar, eigentijds verhaal en een topcast (Arjan Ederveen! Alex Klaassen! Silvia Poorta! Enz!) brengt onder regie van Pieter Kramer het geheel tot leven.
En dat gaat niet op de conventionele manier. Binnen vijf minuten is de code duidelijk. We gaan vanavond niet braaf in het rode pluche naar de katharsis toewerken, we gaan los!
Terwijl het verhaal in onvoorspelbare bochten voorbij raast, wordt jong en oud aangesproken en uitgedaagd om hardop(!) te reageren op wat er vertoond wordt. Ik heb nog nooit in een schouwburg gezeten waar de sfeer zo ongedwongen en los was.
Het gevaar hiervan is dat dit ten koste kan gaan van het niveau van de voorstelling. De voorstelling pretendeert natuurlijk absoluut geen zwaar drama te zijn, maar het spelniveau, de dialogen, de herkenbare liedjes van Alex Klaassen zijn steeds kwalitatief erg hoog en dat maakt het verhaal als geheel ook erg goed te volgen.
Het gevolg: een uitgelaten publiek die betoverd de zaal verlaat.
Toverstafjes verkrijgbaar aan de bar!