How strange to read all these negative reviews about Koos Terpstra’s Jeanne d’arc. To put the record straight: Nico van der Knaap’s introduction was brilliant. He spent a spell-binding 25 minutes giving us the perfect background on the play itself. (Mr. van der Knaap, if you ever get tired of working on the stage, teach. You’re on a par with Robin Williams in DPS.) As for the play itself, what an eye-openener. I went with a group of friends (of which 2 were Dutch women)and we spent an animated evening still discussing this play. It stays with you a long time. An enthusiastic round of applause to a very talented group of people at NNT!

Oh de kroonprins was balkenende? Woont die in Harderwijk? Sorry dit komt door de nogal slechte inleiding op de voorstelling (Kroonprins = Dauphin = lijk op dolfijn = Harderwijk, ZUCHT). Die Nico van der Knaap was wel tekstvast in het stuk gelukkig, maar schrap die inleiding aub!
Het stuk op zich is best wel aardig. De kroonprins is de enige rol die in de NNT traditie past, met zijn overacteren wist hij me toch wel te vermaken. Jeanne was krachtig, maar dat kwam met name door haar opkomsten en haar manier waarop ze de kroonprins weet te overtuigen van haar gelijk. Er waren een aantal zeer sterke toneelbeelden, maar ik had het idee dat ik dit allemaal al eerder heb gezien en zag het meer als gimmick of parodie dan dat het ‘werkte’. Vreselijk lelijk en onfunctioneel decor/licht trouwens.

“Wees een leider!” roept Jeanne d’Arc de koning toe. “Leg ons niet uw kleinburgerlijke mentaliteit op. Het volk is niet zoals u. Leg ons niet uw angsten op. Schep niet het schrikbeeld van een ‘gemeenschappelijke vijand’. Wilt u vrede? Vecht ervoor!”
De kracht van Jeanne d’Arc van het Noord Nederlands Toneel ligt in het dik opgelegde verband tussen de Franse mythische figuur en de Nederlandse huidige politiek, want veel vlees heeft de voorstelling niet. Grappig en treffend wordt in een 15e-eeuws decor de lafheid en dubbelzinnigheid van onze politieke leiders blootgelegd. Wie in de koning niet direct een persiflage van onze premier kan zien, wordt gretig een handje geholpen. “Doe dat achterlijke bandje af,” snauwt Jeanne de koning toe, wijzend op zijn oranje polsbandje. “Wil je respect? Dat moet je verdienen!” De kleinburgerlijke moraal van de CDA-voorman wordt nog verder op de hak genomen als de opschriften van de t-shirts die zijn lakeien dragen zichtbaar worden: spreuken uit de SIRE-campagne als “Fatsoen moet je doen” en “De maatschappij dat ben jij.” Zijn PvdA-evenknie Bos is te herkennen in de hertog van Bourgondië, volledig in het rood gestoken, die eerst tégen de koning vecht maar wanneer hij het aflegt tegen de koning, zich aan zijn zijde schaart.

Een vermakelijke voorstelling vol kleine grapjes, die je lachend én met een andere kijk op de Nederlandse politiek weer naar huis stuurt. Maar hoogwaardig toneel, nou nee.

Deze “Jeanne” van Koos Terpstra heeft deftige erflaters: Schiller, Brecht en Anouilh, las ik. Maar is voldoende bij de tijd om het overwegend middelbare-school-publiek zo op het eerste gehoor en gezicht, voldoende te boeien. Da’s knap en levert wat mij betreft bonuspunten op.

Maar toch… De “ode aan de vrouw” die de Volkskrant er in zag, nam ik niet zo erg waar. Eerder liepen aan het Franse hof een nogal mallotige dauphin en een beetje onwaarschijnlijke, heilige, met bloed besmeurde, maagd rond. De Balkenendiaanse citaten in de mond van de kroonprins klonken wel leuk, maar leken mij nergens op te slaan. Terwijl Jeanne d’Arc, in plaats van de verpersoonlijking van het strijdbare individualisme me meer het voorneeld van een irritante, drammerige en extreme persoonlijkheid leek.

Natuurlijk staat er wat tegenover. De ambitie (dit stuk is onderdeel van een drieluik waarvan de volgende delen in de steigers staan), het toneelbeeld ( dat bepaald niet kinderachtig is) en de energie van de groep spelers. En, ook weer, een paar mooie momenten - begin- en eindscene, Jeanne in de stromende regen.

Toch was dit wat mij, wat ons, betreft, geen grootse toneelavond.