Veilig extremisme…
De voorstelling meent 3 extreme werelden op te roepen, maar slaagt daar niet in. In eerste plaats helpt de tekst niet. Hij biedt de acteurs nauwelijks ruimte voor spel en gelaagdheid, waardoor er constant een simpele tegenstelling word uitgespeeld. Die je na een aantal keer wel gezien hebt. De tekst bestaat uit simpele retoriek die na verloop van tijd begint te vervelen. Met de retoriek wordt weinig gedaan dan hem opdienen zoals hij is. Als toeschouwer wordt je niet de diepte ingesleurd in positieve of negatieve zin van de retoriek.
Het spel strand dan in een bekvechten om het gelijk van de situatie waar nuance ontbreekt.
Je verlangt dat een acteur de ander een klap voor de smoel geeft. Het stuk kan op een gegeven moment niet meer met woorden worden uitgevochten. Dat blijft het doen en dat is jammer.
De muzikale intermezzo’s waren echter zonder uitzondering mooi, evenals het decor en theatrale uitstapjes die de acteurs speelden naast hun vaste personages.
Maar nieuwe inzichten in de politieke situaties van lang geleden of van nu heeft de voorstelling mij niet gebracht.

Rob Klinkenberg heeft een tekst van Von Horvath uit ‘30 in 21ste eeuws vertaald. En Arie Mol zorgde voor de nodige dynamiek met een groep enthousiaste acteurs en actrices. Alles in het teken van strijdtoneel.

Centraal staat de obligate, Italiaans getinte feestavond van de socialisten die strandt op de agressie van rechtsradicalen. De sleetse idealen van een gezapig en zelfgenoegzaam links leggen het af tegen domme rechtse polarisatie. Als we niet oppassen, zal de auteur er wel aan hebben willen toevoegen.

In ieder geval heb ik eindelijk weer eens de Internationale horen zingen. En, om het evenwicht te herstellen, ook het Wilhelmus. Plus “Het dorp” en Belcanto. Tussendoor werd er een hartige, smakelijke, gedegen kost opgediend. Makkelijk verteerbaar, kleurrijk en met zwier opgediend. Geen haute cuisine, maar absoluut de gang naar theater Kikker waard. Een tikkie schametisch, dat wel. Meer types dan personages. Maar ook, met een beetje goede wil, iets dat als actueel toneel valt te duiden.

Dat iets smaakt naar meer strijdtoneel.