Niet zonder risico, deze ‘Hamlet’. Er ligt erg weinig vast, waardoor het geheel kan uitgroeien tot hoog niveau, maar daardoor is de voorstelling wel heel kwetsbaar. En als dan een van de acteurs ziek is, krijgt de rest het wel erg moeilijk. Veel foutjes dus, tekst kwijt en zo. Maar om het feit dat deze Hamlet door kon gaan met een acteur minder is op zich al het vermelden waard.
Lang, erg lang, maar mooi, erg mooi.

Fijne vertaling, heerlijk geluisterd. Geef mij hiervan daarom maar een goed hoorspel i.p.v. te kijken naar dit nietszeggende dekor en verwarrende lichtplan. Kostuums waren daarentegen het bestuderen waard. Het spel en de enscenering was wat uit balans, maar dat kwam niet door de met houtmotief versierde ongelijke practikabels zoals volgens de uitleg in het programmaboekje de dramaturgische bedoeling was, maar blijkbaar door het ontbreken van één acteur. Volgende keer ‘t Barre Land thuis voor de kachel met het tekstboek opschoot en de radio (of de audio-internetverbinding) aan?

Nationale Toneel: eat your heart out. Die Hamlet was saai en onbegrijpelijk. Deze Hamlet is geweldig en helder. Hamlet op te voeren als een collectief stuk, zonder rolverdeling, getuigt van heel veel lef. Het is het ultieme bewijs dat de tekst van Shakespeare niet aan kracht heeft ingeboet de afgelopen eeuwen. De nieuwe vertaling was vaak grappig. De kostuums waren zeer mooi en symbolisch (de doorsnee van een hersenscan). Wel verstandig dat Jacob Derwig niet meedeed (de reden lijkt me duidelijk). Al met al, een schitterende voorstelling die de zit van ruim drie uur helemaal waard was.

Absoluut de meest radicale en gedurfde Hamletbewerking die ik heb gezien, en waarschijnlijk wordt hij niet snel overtroffen in dat opzicht. Volstrekt helder verhaal, tot mijn verbazing eigenlijk; alleen in het half uur voor de pauze zakte de spanning wat in. De subtiele uitstapjes/ tekstcommentaren zijn zowel zeer grappig als verhelderend. Het blijft wel jammer dat er zulke grote verschillen in acteervermogen zijn bij ‘t Barre Land; de meesten spelen goed tot zeer goed, maar een enkeling is en blijft ergerlijk.

Aanvankelijk een boeiend uitgangspunt om met zijn zevenen een avondvullende ‘Hamlet’ er door heen te jagen. Maar ik vond het vermoeiend, dat continue gegalopeer en proberen uit te vinden wie er spreekt: Polonius of Laertes etc. Soms was het wel duidelijk welk personage er sprak, maar vaak ook niet. Er wordt teveel van uitgegaan, dat iedereen de ‘Hamlet’ tot in de puntjes kent. Snobistisch en cerebraal. Ik heb het tot de pauze uitgehouden. Bovendien zijn de twee actrices kwalitatief te weinig opgewassen tegen de heren.

Kijk. Zo moet het dus.

Toegegeven, het is de Gijs Scholten-van Aschat show. hij heeft echter genoeg in huis om dit te rechtvaardigen. De voorstelling is degelijk, en daardoor misschien minder prikkelend dan de Hamlet van de trust. Doesburg slaagt er echter wel in om die naar de achtergrond te verdrijven. Hamlet is geen puber, maar eerder een Prins Charles, door zijn positie tot nietsdoen gedwongen, minder gedreven door rouw en wraak dan door het gevoel op oneerlijke wijze van zijn toekomst te zijn beroofd. Minpunt is dat de bijrollen wel erg mager zijn bezet. Angelique de Bruine als Ophelia is goed te pruimen zolang zij haar mond niet opendoet.

Ooit naar DE Hamletvoorstelling van de TRUST geweest. Geweldig, zoals iedereen zei en waar ik me bij aansloot. En dan opeens ben je bij HAMLET van Het Nationale Toneel, met Gijs Scholten blabla in de hoofdrol. Die is toch veel te oud? zeiden velen. Nee hoor, zei ik; dat is toch theater maken, je spéélt toch iemand, of je nou 70 bent of 10? Een geweldige Hamlet, ontroerend en ik keek er naar als naar een film en dat is wat me zo goed doet aan een zo goede voorstelling.

Voortdurend maar denken hoe jammer het is dat ik dit niet in de Regentes heb gezien, destijds. Gijs Scholten van Aschat is heel erg goed als Hamlet, met een fantastische tekstbehandeling. Hij kan hetook niet helpen dat er op afgetrapte lelijke praktikabels wordt gespeeld met drie verschillende kleuren lelijke balletvloer, waar ik toch vier uur naar moet kijken. Het super-spannende lichtplan ontaardt langzaam in een Joop van den Ende show, en dat is jammer, want het openingsbeeld is dankzij het licht geweldig mysterieus. Al met al wel een beetje te vaak alleen de ideeën van Doesburg gezien, zonder dat het me heeft geraakt. Vaak in de vorm ook wel inconsequent en niet-origineel (grafdelvers, waanzin Ophelia). Verder staat Will van Kralingen ontzettend te genieten van haar mooie kleren en is Rik van Uffelen als Claudius zo gevaarlijk als de gemiddelde cavia. Ze worden weggespeeld door die zwiepende steen (gewei voor de steen! gewei voor de steen!). En Jerome Reehuis moet maar gaan solliciteren bij Bassie en Adriaan, of bij andere mensen die een karikatuur zijn van zichzelf.

Hamlet is de hele tijd bezig woedend te zijn. Dus geen twijfel maar woede. Mm.