Alex slaagt erin Echt Theater te spelen, met een Echte Oude Tekst van een Echte Schrijver, maar het zou net zo goed een hersenspinsel van Ko van den Bosch kunnen zijn. En wie er niets van begrijpt moet de tekst nog maar eens lezen. Lang leve de bonen en de messen! En lang leven Alex!

Woyzeck is een echt toneelstuk. Alex gaat er volledig mee aan de haal, maar het blijft goed. Een leuke voorstelling vond ik het. Wel doodeng: er vallen 15 messen uit de lucht (met de punt naar beneden.) Het blikje tomatenpuree is voor de twintig blikjes witte bonen in tomatensaus die een grote rol spelen.

De Woudduivel is een voorstelling om je vingers bij af te likken. De acteurs spelen geweldig, en met veel plezier (met een extra gewei voor Bert Luppes), het decor is erg mooi, de aankleding een prettige onverantwoorde mix van modern en ouderwets. Een voorstelling zonder al te veel poespas, waar ik erg vrolijk van werd, ondanks het feit dat Oom Georg eindigt als kwijlende ‘plant’.

‘Woudduivel’ behoort absoluut tot de toppers van het seizoen. Terecht in het Theaterfestival dus opgenomen. Wanneer krijgt die Bert Luppes nu eens een nominatie. Mirjam Koen bewijst dat een onaf stuk opnieuw in een prachtige etalegekast gezet kan worden. Wederom verplaatst het publiek zich tussentijds en krijgt zo zicht op een landhuis dat tot de asbakken en kandelaars volledig uit hout is opgetrokken en aldus de spilzucht van ‘Wanja’ te zien geeft. Een voorstelling die uitblinkt in finesses op alle fronten. Het is licht van toon met veel humor en met name fenomenale rollen van Luppes, Ria Eimers, en Joke Tjalsma. Van ouderwets nostalgisch op z’n Russisch tot en met de swung van de breakdance. Wanja in z’n blootje, gek van liefde. Op de grens van waanzin maakt hij zijn dansje in de houtsnippers. Mooi.

Ik vond het een leuk stuk. Er gebeurde zoveel tegelijkertijd, dat ik soms niet wist waar ik kijken moest en ik heb gelachen en daar ging ik voor.

Ik verwachtte iets heel abstracts, viel voor 100% mee. Leuk en origineel. Ik kwam alleen ogen te kort! Soms waren somige scenes te lang (die met die tong), en het doel van de voorstelling (datgene wat je niet bent en toch wil zijn, over diegene die je niet wil zijn, maar toch bent) kwam uiteindelijk zer goed over in de voorstelling. M’n complimenten voor het jongetje van 11 en het meisje met de trainingsbroek en het hemdje.

Ik vond het best leuk mar af en toe snapte ik niet precies waar het over ging. Er zaten erg leuk stukjes tussen maar de af en toe had ik wel het gevoel dat ik iets gemist had. De personen waren goed uitgekozen. Bijna alle tegenstellingen kwamen voor.
- Dun Dik
- Man Vrouw
- Gezond Ongezond
- Slim Dom
- Duits Engels Nederlands
- Oud Jong
Dit vond ik wel leuk.

Een leuke voorstelling. Ondanks dat er totaal geen verhaallijn in zit, is het toch zeer vermakelijk. Voornamelijk om dat sommige scènes nogal absurd zijn. Dat toont toch maar weer eens aan dat een verhaallijn dus totaal niet nodig hoeft te zijn. Vooral niet als het om het dagelijks leven gaat, waarin je misschien wel iemand anders wil zijn. In het dagelijks leven gebeurt ook niet alles in logische volgorde. Twee totaal verschillende dingen kunnen ineens na elkaar komen, net zoals in de voorstelling. Probeer dan niet iets van lijn in de voorstelling te zoeken, want dan wordt het stukken minder leuk.

Ik vond het een aparte voorstelling, soms vond ik het erg ingewikkeld. De spelers zeiden dan niks en je moest zelf uit hun gebaren opmaken waar het over ging. Dat was soms wel onduidelijk. Er zat ook niet echt een verhaal in de voorstelling. Je viel van de ene gebeurtenis in de andere, er zat nauwelijks verband tussen. Dat vond ik wel erg jammer. Soms stond de muziek ook te hard waardoor je het niet verstond ALS iemand iets zei.

Ik vond het wel een grappige voorstelling er zat erg veel humor in, maar misschien was het wel leuk als er een beetje een verhaal in zat.