Natuurlijk wil ik dan net zulke mooie woorden als de schrijver Pieter De Buysser gebruiken in deze minirecensie. Komt ie: gipskruid, arabieren, douanier, eekhoorn. De tekst is een soort ‘Duizend en één nacht’ meets ‘Alice en Wonderland’ en woorden en scene’s buitelen over elkaar heen. Toch een hele rustige en intieme voorstelling met drie acteurs die hard aan het werk waren. Gewei voor de invaller, ik had het pas heel laat door en dacht dat alles onderdeel was van een groot ingewikkeld concept. Het einde van de voorstelling kwam erg ineens; ik begreep dat er nog wat technisch misging, wat sippe tomaatjes daarvoor. Maar, Pieter De Buysser onthoudt die naam!