De moeder in deze voorstelling was ook écht verschrikkelijk. Maar hoe geweldig neergezet door Bokma. En niet alleen is hij ijzersterk als moeder, maar ook als vader en broer. Ook de andere acteurs doen het goed, al halen ze het niet bij de kracht en de intensiteit van Pierra Bokma. Wel blijft de vraag bij mij hangen wat we nou met deze voorstelling moeten, is het anekdotisch, zegt het iets over ons allemaal(je zou als je naar de tekst kijkt zeggen van wel..), of is dat te ver gezocht? De muziek had ik niet zoveel mee, die voegde eigenlijk niets toe aan de voorstelling, daarvoor dus een tomaat.

Zuiver een vehicel voor de acteer-excelentie van Bokma. Met fijne dialogen, maar een te kort schietende naratief. Dus, je vervellt je geen moment, maar het gaat nergens over.

Oja: Annet Malherbe wilde graag zingen met zoon-lief op gitaar en dat vond paps ook een leuk idee. Leuke liedjes maar hadden niks van doen met de voorstelling.

De tijd is voorbij gevlogen, ik had het gevoel dat de voorstelling veel korter was en dat is een goed teken. Een teken dat ik me vermaakt heb, maar waarmee dat weet ik nog niet. Tuurlijk veel van de one-liners waren goed het lied over het haasje zal me altijd bijblijven en de moeder was echt verschrikkelijk. De muziek was goed, het spel ook, de zang geweldig en er viel genoeg te puzzelen (je wilt toch orde scheppen in de absurditeit). Maar ik heb toch het gevoel dat het voor mij niet absurd genoeg was, dat het een soort ‘Het beste van’ compilatie was van een komedie, een klucht en een sprookje. De tomaat dan ook voor dit gevoel dat er een betere compilatie had gemaakt kunnen worden.

We moeten er ernstig mee rekening houden dat Alex van Warmerdam geniaal is. Wéér een Mexicaanse Hond en één van de beste. Een krankzinnige, maar wel een krankzinnig goeie tekst. En ja, met een broer, een moeder én een zelfbenoemde vader die inderdaad verschrikkelijk zijn. Duivels en fascinerend. Een personage dat gewiekst anderen bespeelt en gebruikt. Eentje die de situatie en anderen feilloos peilt en uitbuit. Zijn/haar “Oppervlakkigheid zit aan de buitenkant”, maar daar kun je blijkbaar ver mee komen. Hij/zij laat zien wat op dat moment effect sorteert. Het lijkt wel over het toneelspelen zelf te gaan. Misschien zelfs wel over Pierre Bokma. Nóg een theatraal genie, vermoed ik.
Bedankt,het was een heel mooie avond.

Deze voorstelling is een perfecte mix van sterke teksten, lekkere muziek en eersteklas acteerwerk. Bokma heeft het spleplezier teruggevonden, wat ik in zijn laatste TGA voorstellingen meende te missen. Hij is superscherp en weet deze schijnbare komedie een vileine ondertoon te geven. Zijn collega’s houden zich meer dan staande en het samenspel is groots. volgend seizoen in de grote zalen te zien. Gaat allen en kijkt uw ogen uit!

Na de vorige voorstelling van de mexicaanse hond gezien te hebben(welkom in het bos), waar iedereen vrolijk en nog na schaterend de zaal verliet kwam deze voorstelling ‘de verschrikkelijke moeder’ een beetje hard aan. Het prachtige genuanceerde taalgebruik van van warmerdam en het sublieme spel van de acteurs (pierre bokma, anette malherbe e.a.)zorgden voor hilarische momenten, en tegelijkertijd ook voor een naar gevoel. Dat is knap gedaan van van warmerdam, de geile doortrapte slager wordt enigzins herkenbaar neergezet, tot hij z’n halve familie uitmoordt,je krijgt bijna medelijden met pijn van de verschrikkelijke moeder, ook al sluit ze haar stiefdochter dagenlang op in een kist. Nee, een lekker gevoel krijg je niet van deze voorstelling, het bandje speeld zo hard dat de de bas en drums in je maag voelt bonzen. Maar theater is er niet altijd om te mensen te pleasen, als je dat wil kun je beter naar een joop v.d. ende productie in scheveningen. Deze voorstelling raakt je en laat je nadenken, ik ben erg onder de indruk van deze virtuoze schrijver en acteurs.

Op het witte doek kan Van Warmerdam alle aspecten van zijn unieke en veelzijdige talent laten zien. In zijn films valt zoveel te genieten, dat het daar niet stoort dat zijn personages karikaturen blijven,in tegendeel. Omdat toneel veel afhankelijker is van tekst, vind ik het in het theater wel een probleem. Dan stoort het me wel dat Van Warmerdam met alle middelen wil voorkomen dat het stuk me ontroert of beklemt. Geen tomaten, want ik vind niets in de voorstelling slecht. Maar niet meer dan twee geweien. Eén voor Pierre Bokma die overweldigend acteert, het grappige hilarisch maakt en het grimmige vilein. En één voor de andere acteurs, omdat ze overeind blijven in dat geweld.