Live vanaf de borrel kan ik u meedelen, de opening in antwerpen is heel saai. Het regent en dat doet de rieten tent, met het combo in de tuin toch engiszins verschieten - Anna Theresa de Keersemaeker deed de State of the union; zij ging de gehele wereldproblematiek langs, riep op tot waardering van het subsidiesysteem en een genuanceerde houding over de relatie van kunst en overheid, komt via globalisering, vervlakking en het ineenstorten van ons klimaat bij een ‘maar we moeten het toch vooral blijven proberen’ - stichtelijke woorden van een choreografe die ook duidelijk maakte hoe fijn de danswereld - zonder festival voor de beste voorstelling - is, chapeau daarvoor, die kans moet je als danser op dit theaterpodium natuurlijk niet laten liggen. En dat ter opening van wat vast het laatste theaterfestival van de geschiedenis gaat zijn. Worden we hier treurig van? In ieder geval wel baldadig. Maar Moose was erbij (als ik zo vrij mag zijn…) - en wordt ook druk bekeken op de terminals die natuurlijk allemaal op Moose gezet zijn - en dat is tenminste iets.