Ik heb een fascinerende avond gehad. Over hoe Goed en Slecht elkaar kunnen ontmoeten. Goed omdat Handke nooit eerder in Nederland (bij mijn leven en welzijn) zo helder werd uitgevoerd. Goed omdat Geert de Jong met veel tekst een prachtige rol speelt en Robert Prager met haast geen tekst net zo’n mooie. Goed omdat de keuze van regisseur Jules Terlingen om Quitt door een vrouw te laten spelen en zijn vrouw door een man op dit moment een briljante keuze is. Goed omdat de regie en de vormgeving (Guus van Geffen) volkomen consequent is en ook nog eens erg mooi. Slecht omdat er op 1 of andere manier het kaartje ‘Slecht’ aan deze voorstelling is komen te hangen waardoor er geen hond komt kijken en de deur is opengezet om erop te kankeren, waardoor het in plaats van feest een graf is bij De Appel. Een beetje tomaat voor de mannen (afgezien van Robert Prager en Jules Terlingen die vele geweien verdienen) wegens niet doen wat ze misschien wel zouden kunnen als ze erin durfden geloven.

Heldere, overzichtelijk voorstelling, prachtig vormgegeven en sterk gespeeld. Dat een deel van de voorstelling toch aan me voorbij ging heeft te maken met de hermetische, soms volkomen onbegrijpelijke taal (maar ja, het blijft Handke). Geweien voor regie, decor en met name voor het schitterend ingetogen spel van Geert de Jong en het strak vormgegeven, maar uitbundige spel van Hubert Fermin (wat een sterk duo!). Blik tomaten voor de twee jonge spelers: geen aanwezigheid, geen tekstbehandeling, slechte houding en bovenal geen persoonlijkheid…