Een thema en rolverdeling zou oud als het theater zelf. Het stuk vertelt het klassieke verhaal van liefde, haat, dubbelspel, bedrog. Een koning, zijn vrouw, hun dochter, hun minnaar. Machtsverhoudingen schiften waar rollen verschuiven.
Op het podium staan voor mij de prachtigste typetjes die ik ooit op een podium heb zien staan, met voor mij de minnaar als absolute winnaar. Zeer vermakelijk en voor velen shockerend.

Er wordt voornamelijk te hard geschreeuwd in deze klucht, die behalve het optreden van Elvis toch echt het kaliber van de gemiddelde stamppot niet overstijgt. Het is een dun lijntje, en ik kan me voorstellen dat er avonden zijn waarbij de grappen wel lukken en de voorstelling echt over de kop gaat. Maar als dat niet lukt, en dat was hier het geval, dan blijft er niets over dan een grijze pruttige knoedel met een blote piemel erin. Een gewei voor Elvis, hij is vlees geworden hysterie. En dat is erg grappig.

Snel, feestelijk, schrijnend, mooi, snel, lelijk, goed gespeeld, fijne teksten, snel, veel Elvis, mannen, mooi, goed, heftig, neuken, hip, Elvis en ik heb me erg vermaakt.