Interessant verhaal, en zeer gedegen acteerwerk van vooral blinde ziener Jaap Spijkers en Ariane Schluter. Maar een week na de voorstelling is me eigenlijk al weer ontschoten wat er nu eigelijk gebeurde, het beklijft niet. Aangenaam verpozen wat snel van je schouders wegglijdt.

Het klonk zo mooi, Otten en van de Sande Bakhuyzen, met een topcast, maar het valt toch wat tegen allemaal. Jaap Spijkers als Jack Nicholson is sterk (natuurlijk), maar verder worden er zo ontzettend veel thema’s doorheen gejaagd dat het emotioneel allemaal maar ontzettend weinig doet.

Werkelijk een afschuwelijke voorstelling. Alles overduidelijk en over de top. Alle cliches die men kon bedenken zijn gebruikt. Tip voor de makers: NEEM EEN DRAMATURG IN DIENST!
De Stadschouwburg was wel mooi vernieuwd, daar kon ik nu 2 uur lang van genieten.

Ik weet niet wat ik van deze voorstelling moet vinden. Door de voorbespreking ben ik gaan letten op de verwijzingen naar religie, maar als Otten zo katholiek is geworden draait het dan om een pissende Jezus?
Dan staat er in het foldertje dat Otten een herkenbare Magisch Realistische stijl heeft, dit was niet magisch, volgens mij nog geen eens realistisch. Lees voor Magisch Realisme maar een boek van Lampo, Daisne of Zwagermans “Chaos en Rumoer”. Ik vond het eigenlijk een zeer goedkope versie van een Tjsechov: een landhuis, met een meer met zwanen en mensen die niet uit dat huis kunnen komen. Maar in een stuk van Tsjechov kan men zich nog identificeren met de personages, ook al is het al een eeuw oud. Ik zou iedereen aanraden om naar deze voorstelling te gaan kijken, want het is hopelijk de enige keer dat het ooit wordt opgevoerd.

Tja… Eén gewei, voor Frank Lammers en Ariane Schluter voor hun geloofwaardige vertolkingen (ondanks een verwarrende context). Drie tomaten, een voor de grilligheid van regie en vormgeving (en de onduidelijkheid in symbolieken en stijlen en keuzes, waar geen touw aan vast te houden was) een voor de ondoorzichtigheid van het verhaal (meerder kagen en ‘werkelijkheden’… ja hallo, iets meet houvast zou ons goe uitkomen) en een voor het spanningsloze van het hele gebeuren. Wanneer mag ik weer ‘ns geraakt worden? Ik snap er al zo weinig van, en dan gaat identificatie ook op de loop hoor… Nee, niet echt mijn ideale toneelavond! Doei