het is lang geleden dat een voorstelling mij zo naar de keel greep. ik kan mijn vinger er nog niet opleggen waarom het mij zo geraakt heeft maar wat ik wel weet: dit is medogeloos theater. en dit verpakt in een nieuw soort estetiek. heel spannend!

geweldige voorstelling! dat Carola Arons en Michiel Nooter mooi kunnen spelen dat wist ik al maar waar komen die vier jonge mensen vandaan? ‘t was een echt ensemble. Maar ook het stuk was een openbaring. eindelijk jonge mensen die groot durven grote thema’s aan te snijden. niet schattig of tuttig maar extreem en gewaagd. het was zowel beeldend als muzikaal ijzersterk, dus echt een onthoudertje. als ik het allemaal goed begrepen heb is dit een afstudeervoorstelling van de regieopleiding, er is dus nog hoop voor de grote zalen. Doe zo voort, Moeremans! wel een tomaat voor de zichtbaarheid, de hoge tribhune was mooi voor het beeld maar de zichtbaarheid moest daar erg voor inboeten, jammer. nog een minpuntje: waarom speelt dit maar drie keer? zonde! en hoe komt dat dan toch? slecht beleid? of slecht georganiseerd? wel uitkijken naar de volgende voorstelling van deze regisseuse!!!