Een pracht van een voorstelling! Het ene tomaatje is voor het toch wel slappe einde. Wat een ongeloofelijke creativiteit heeft Vis a Vis in huis met hun steeds weer betoverende decors en special effects. Alleen al daarom zou iedereen deze voorstelling moeten zien. En dat het verhaal dan niet op alle punten even sterk is: who cares?

k had er veel van verwacht, maar de samenwerking tussen ro en vis-a-vis blijkt een sof. Het op zich erg originele verhaal (de film waarvan het is afgeleid is geweldig!) gaat geheel ten onder aan de technische decors, die blijkbaar weinig ruimte overlaten voor ouderwets acteerwerk. Joep Onderdelinden en René van Zinnicq Bergmann weten zich er nog wel doorheen te slaan, maar Paul Kooy laat een vreselijk staaltje overacting zien. Technisch ging er ook nog wel het een en ander mis (zo is het erg jammer als het decor waarachter mensen zich omkleden doorschijnend blijkt) maar dat zal wel overgaan. Maar het probleem blijft dat alle aandacht is gestopt in ingenieuze decors, waardoor zelfs iets eenvoudigs als verstaanbaarheid bij de liedjes (en ik zat op rij 5…) wordt ondergesneeuwd.
Laat volgend jaar Rieks het maar weer doen!

Inmiddels een ijzeren traditie (en een genoeglijk jaarlijks uitstapje voor mij en mijn inmiddels 9-jarig zoontje), die familievoorstellingen van het Ro. En het aardige is dat ze steeds weer nieuwe wegen inslaan. Na opeenvolgende successen met Rieks Swarte, nu met Vis a Vis. Resultaat: prachtig en kunstig geconstrueerd decor dat gekanteld en binnenste buiten gekeerd kan worden. Maar helaas ook een wel erg dun verhaaltje (nachtmerrie van een klein jongetje dat door pianoleraar wordt ontvoerd) dat teveel een motor ontbeert om meeslepend te worden. De changementen-alleen redden het dan ook niet meer.
Aan de andere kant: als de voorstelling verder ingespeeld, zal er wel wat meer vaart in komen en wordt het waarschijnlijk toch nog een betoverend familiefeestje.