Het is onmogelijk om deze (theater)gebeurtenis te beoordelen in geweien en blikjes, dus dat ga ik ook niet proberen.

Geen theater, maar een geweldig feestje. Al dansend vergeet je de tijd en breek je door de ene zweetbarrière na de andere. Het rozenwater na afloop maakt het helemaal af. Graag elke maand.

Zekket laat een kunst zien die in het moderne debat verloren leek.

El Hamus zit aan een tafeltje en praat. Alleen zijn mond en ogen bewegen. Na enige tijd pakt hij een zakdoek om zijn voorhoofd af te wissen. Na een kwartier gaat hij staan.

Verbijsterend.Het ging over ontworteling,migratie,over verlies en rouw.En over hoe dat geinterpreteerd wordt in de psychiatrie naar westers-elitaire maatstaven.Als kijker wordt je een blik gegund in h

Zoals in muziek de stiltes tussen de noten net zo belangrijk zijn als de noten zelf, zo zijn ook bij een monoloog de stiltes wezenlijk. Het kan dan ook niet anders dan dat regisseur Provily een absoluut gehoor heeft voor zulke stiltes.

Zo op het eerste gezicht zou je het niet zeggen maar dit stuk gaat over de onvoorwaardelijke liefde tussen man en vrouw.

Omnya is het tweede deel uit een vijfluik van Sabri Saad el Hamus; het eerste deel heb ik niet gezien.

Goeie solo van Sabri, de voorstelling rijmde mooi met het een zaal verder gespeelde Is.Man. Weer hartstocht en moord en arabisch gezang en derwisj-dansen.

In “Zoeken naar Mohammed” gaat de in Nederland wonende Egyptische moslim Sabri op zoek naar zichzelf op het grensvlak tussen twee werelden, en tast deze feilloos af, met rake humor en scherpe analyses