Energieke voorstelling waarin een jonge en een meisje strijden om de gunst van het jonge publiek. Helaas weten de acteurs niet goed raad me de uitgesproken reacties van de kinderen.

Pasolini begint met de opkomst van een vrouw, die later de almaar zwijgende moeder blijkt te zijn.

Een soort uitsmijter na ‘Kippenhersentjes’. Een hoop associaties over maatschappelijke betrokkenheid en daarna boter bij de vis.

Ai, een monoloog; dat is hard werken voor den acteur, de regisseur en ook voor mij. In de tekst werd dit ook vaak genoeg erkend, maar dat maakt het er niet makkelijker op.

Prachtig stuk, mooi gespeeld en geregisseerd. Maar wat is die goser lelijk!!!!

Prachtige voorstelling.Teksten lopen als een trein. Ik vond het een zeer gewaagde voorstelling om bij het afstuderen terug te kijken op carriere en liefdes. Humor,cynisme en goede verassingen.

Indrukwekkend. Scherpe teksten. Thema’s als angsten, prestatiesdruk, verwachtingen, liefde, veiligheid, vrijheid, afscheid met humor neergezet. Bitter, verassend en melancholisch gespeeld.