moosers
Praatjes van Nike
Groen en geel erger ik me eraan. De slapende zestig plussers in de schouwburg. Keer op keer tref je ze aan, knikkebollend op hun met rood fluweel beklede stoel. Het ergste vind ik nog dat deze welvarende oudere mensen vaak de mooiste plekken in de zaal innemen en zonder schaamte in het gezichtsveld van acteurs in slaap vallen. Enkelen verzetten zich tegen de invloeden van Klaas Vaak, maar naar mijn idee geeft het gros zich er zonder pardon aan over.
Blijf gewoon thuis als u denkt dat een 2 uur durende voorstelling in de avonduren te vermoeiend is en mocht de voorstelling u niet kunnen bekoren houd dan in elk geval uit respect uw ogen open!
Minirecensies van Nike
Het meest interessante aan Pleinvrees is het gevoel dat je krijgt ergens deel van uit te maken, ergens bij te horen. Mensen druppelen een plein op, na enkele minuten en de uitwisseling van wat onzekere blikken wordt duidelijk wie de incrowd is. De buitenstaanders worden nog duidelijker zichtbaar. Een stem spreekt over eenzaamheid, niet gezien worden of niet gezien willen worden. We horen een schreeuw om aandacht, om verandering en verbroederlijking. Dan zien we een man over het plein scharrelen; een zwerver, maar zichtbaar onderdeel van, door het microfoontje dat hij draagt. Geboeid luisteren we naar de woorden uit zijn mond die veelal indirect tot ons komen. Soms adresseert hij ons direct en pas dan ook voel ik mij persoonlijk aangesproken. De verbazing, verwondering en soms afkeer van de buitenstaanders fascineert mij echter steeds het meest en is ook de kracht van dit theaterexperiment. Wisten zij maar wat ik weet…
Nike gezien
16/08/2012
Praatjes van Nike
Groen en geel erger ik me eraan. De slapende zestig plussers in de schouwburg. Keer op keer tref je ze aan, knikkebollend op hun met rood fluweel beklede stoel. Het ergste vind ik nog dat deze welvarende oudere mensen vaak de mooiste plekken in de zaal innemen en zonder schaamte in het gezichtsveld van acteurs in slaap vallen.