moosers
Praatjes van Moose
Op 74-jarige leeftijd is acteur en regisseur Ab Abspoel overleden. Abspoel debuteerde in 1952 bij Speelgroep Phoenix en richtte Proloog mede op en werd daar artistiek leider. Daarnaast was hij verbonden aan Toneelgroep ‘66, Studio en Theater. (NRC, 29/3/00)
zie ook: Kees van Iersel overleden
Het Parool denkt met Theater Pantijn het kleinste theater van Amsterdam gevonden te hebben. Het theater van poppenspeler Wim Kerkhove van Pantijn in de Sint Pieterspoortsteeg nummer 33 kan dertig volwassenen of veertig kinderen herbergen. De redactie van Moose werd enkele weken geleden echter vergast op een persbericht van het Kamertheater in Amsterdam, waarin beweerd wordt dat er in dit theater op de Nassaukade 42 plaats is voor slechts 28 toeschouwers. Kerkhove van Pantijn beraadt zich nu op een tegenzet. (VNG & Parool, 1/4/00)
zie ook: Illegaal theater in Nieuwersluis
Ian Dury, zanger van ‘Hit me with you rhythm stick’ en ‘Sex & drugs & rock & roll’ is op 57-jarige leeftijd overleden. Bijna niemand weet dat Dury ook in films van Polanski en Greenaway heeft gespeeld, een eigen musical (‘Apples’) heeft geschreven en muziek heeft gecomponeerd voor een aantal toneelstukken van de Royal Shakespeare Company. De redactie van Moose wil Ian bedanken dat wij eind ‘98 aanwezig mochten zijn bij zijn afscheidsconcert in Paradiso. Ian bedankt. (Parool & VNG, 28/3/00)
Theatermaker Saskia Huybrechtse reist met haar voorstelling ‘Soms staat hij te zwingen in zijn hok’ langs gevangenissen in Nederland. In het Amsterdamse Huis van Bewaring kreeg ze toestemming om ook de partners van de gedetineerden uit te nodigen voor haar monoloog. Huybrechtse: “Het is gemakkelijker om de voorstelling voor de mannen alleen te spelen. Veel zaken liggen heel gevoelig. Omdat hun partner nu naast ze zit, worden ze direct geconfronteerd met haar reactie.” Gedetineerde Henk (de naam is gefingeerd): “Ik kende mijn vriendin pas een paar maanden toen ik werd gearresteerd. Mijn grote angst is natuurlijk dat ze van me afwil. Het is mooi dat Rita uit het stuk ondanks alles achter haar man blijft staan.” (Parool, 27/3/00)
zie ook: Norén weg na schandaal
Joop stort zich op de klassieken. De audities voor de nieuwe Van den Ende-musical ‘Rex’ zijn begonnen. Voor deze musical “vrij naar ‘Oidipous Rex’ van Sophokles” wordt bezetting gezocht voor de volgende personages: een kraker, een hoogleraar psychologie, een volkse huisvrouw, een gortdroge bouwvakker, een geaffecteerde society-vrouw en een pastoor. Het lijkt erop dat schrijvers Koen van Dijk en Ad van Dijk voor een eigentijdse setting hebben gekozen. (VNG, 27/3/00)
zie ook: Tentoonstelling over Joop
Meral Taygun wil binnenkort vertrekken als artistiek leider van de Amsterdamse toneelschool. “Ik voel dat mijn taak hier over is. De school heeft nu nieuw bloed nodig.” De van oorsprong Turkse Taygun is vijftien jaar artistiek leider geweest. Onder haar leiding kwamen de verschillende opleidingen (kleinkunst, regie, acteren) bij elkaar in het nieuwe gebouw aan de Jodenbreestraat. Ze zegt altijd geprobeerd te hebben sociaal bewuste kunstenaars op te leiden. Laatst zag ze een voorstelling van een van haar leerlingen, waar de tranen van over haar wangen liepen: “Ik werd er zo hoopvol van. En toen kwam ik buiten en zag: nee, het is niet mooi buiten. Dán stel je vanzelf de vraag: waarom niet? En dat is voor mij ook politiek theater. Menselijke relaties ís politiek.”
Taygun heeft al plannen voor na haar afscheid: een tweede fase opleiding voor het theater, de eerste in Europa. “Het moet een internationaal onderzoekslaboratorium worden.” Tijdens het Internationaal Theaterschoolfestival experimenteerde ze daar al mee: “Dáár kwamen dan de echte essentiële thema’s naar boven, zoals een theatraal onderzoek over Europa. Het moet een echte theatermakersplek worden. En ik, ik ben dan adviseur.” (Trouw, 25/3/00)
In de Balie wordt onder de titel ‘Van Seider-avond tot Haider-avond’ een discussie-bijeenkomst gehouden over de situatie in Oostenrijk. Toneelgroep Amsterdam speelt eenmalig ‘De ballade van de Wiener Schnitzel’ van George Tabori. Dit stuk uit 1996 is een felle aanklacht tegen de Oostenrijkse mentaliteit. Later op de dag zullen Clark Accord en Tweede Kamerlid Oussama Cherribi spreken over de politieke situatie en zal beeldend kunstenaar Franz F. Feigl ingaan op de positie van kunstenaars in Oostenrijk. (NRC, 25/3/00)
Autonome theatermakers, verenigd in De Associatie van Theaterinitiatieven, hebben zware kritiek op het Amsterdams Fonds voor de Kunst. Dat heeft volgens hen veel te weinig subsidie aangevraagd voor het komende Kunstenplan (2001-2004) en neemt bovendien een veel te afwachtende houding aan. Er is op de begroting van het AFK jaarlijks 14 miljoen gulden gereserveerd voor de ongebonden theatermakers, op een totaal van 173 miljoen. Ook de Amsterdamse Kunstraad vond dat het AFK “best wat meer had kunnen vragen”, maar vond het toch wat vreemd om de indiener van een subsidieverzoek daarop te moeten wijzen. (Parool, 23/3/00)
Nadat Brecht zich de afgelopen decennia al ettelijke malen omgedraaid zal hebben in zijn graf, zal hij na afgelopen zaterdag niet meer te vinden zijn, zo erg zal zijn laatste rustplaats zijn omgewoeld.
Ons nationale gezelschap der gezelschappen, Toneelgroep Amsterdam, speelde die avond zijn ‘Johanna van de slachthuizen’. Ze speelden Brechtje en arbeidertje in een tonnen-kostende enscenering met ultramoderne foefjes.
In de media konden we lezen dat TGA Brecht speelde met moderne ‘Madonna-microfoontjes’. Op het moment dat je het zegt is het alweer hopeloos ouderwets. Waar slaan al die debiele poses op? Een slechte kopie van Madonna? Whitney? Jomanda? Je gaat naar Jeanne omdat je hoopt dat zij je meevoert in haar harstocht, dat je in haar gelooft en dat ze vecht voor ‘de gewone mens’ tot ze er zelf aan onderdoor gaat en wij erachter komen dat de mens niet te redden is. Maar vanaf opkomst 1 is de zaak al verkocht: het stuk staat mijlenver van je af, het laat je koud. Je haat die hysterische, ijdele Jeanne met de rest erbij. Ze spelen niet alleen dit stuk maar ze spelen ook de groep die dit stuk speelt. Zo van: wij spelen dat we Brecht spelen. Hoe kunnen ze zo zichzelf, ‘de acteur’ en ‘gewone mensen’ neerzetten?; arbeidertje en onderdrukkertje uit lang vervlogen dagen, gemixt met ouderwetse modernismen.
Ik voel me persoonlijk vernederd. Ze hebben het godverdomme wel over mijn vader, grootvaders, ooms, tantes, het ‘gewone-arbeiders-nest’ waar ik vandaan kom. En op wat voor een neerbuigende manier! Natuurlijk moet je weten waarom je theater maakt en zeker waarom je nu Brecht wil doen - wat je wil vertellen, want Brecht wíl iets vertellen. Nu is zijn stuk door de ijdele stront van het Nederlandse Theater gehaald en gebruikt om weer eens Brechtje te spelen met een Duits regisseurtje die er weer lustig een Theater Heute-enscenering tegenaan gooit, want het mag wat kosten!
Het resultaat is een vernedering van en blijk van groot onbegrip voor de gewone mens in het algemeen en voor Brecht in het bijzonder. Wat een gemiste kans! Als je Brecht wil doen, spreek het publiek dan echt aan, gooi al die vorm-troep weg en probeer met alle lef en hartstocht die je in je verwende theaterdonder hebt dit stuk te maken! Als je nu Brecht doet moet je een statement maken.
Het schijnt dat TGA tijdens de repetities veel gediscussieerd heeft over de vraag wat het kapitalisme heden ten dage betekent. Nou, ze hadden eens in hun eigen repetitielokaal of decoratelier moeten rondkijken. Of ze hadden eens moeten gaan praten en werken met dat blik èchte-gewone-mensen-mensen dat ze voor een grijpstuiver opengetrokken hebben. Wat ‘n ijdele domheid vanuit je ivoren Theater Heute-toren.
Als je nu Brecht doet, zul je zeer goed moeten weten waarom, en boven alles over wíe je het hebt. En je zult dicht bij de mensen, jouw publiek, moeten staan en zeker geen toneeltje-spelen. Daal af in de krochten van de arbeidende mens! Ga anders alsjeblieft maar wéér voor de 180ste keer ‘De Kersentuin’ of een ander Tsjechow-en-trawantenstuk doen, over die ijdele, zeikende, verwende, rijke zeurpieten, want ik denk dat het overgrote deel van theatermakend Nederland zich daar nauwer verwant mee zal voelen dan met ‘den arbeider’. Fijn, want er komt wéér een ‘Kersentuin’ in het Hollandfestival: hoeree, hoeree!
Alle mensen die aan deze Global Crisis meegewerkt hebben -met het Duitse regisseurtje voorop- zouden 2 maanden, zolang ze gerepeteerd hebben, voor straf in een abattoir moeten gaan werken en hun theatersalaris moeten afstaan aan het blik-gewone-mensen-mensen dat ze opengetrokken hebben. Het is absurd dat een toneelgroep, waar toch zo veel vakkennis zou moeten rondlopen niemand een halt toegeroepen heeft aan dit geldverslindende, van alle zeggingskracht gespeend product. Hoe kan je ‘in godsnaam’ op deze manier Brecht doen? Is er dan godverdomme helemaal geen historisch besef, of enig inzicht? Of is er gewoon geen lef?
Wat een grote, grove fout was deze Brechtzooi! Ik jank hete tranen. Alle blikjes tomaat zijn niet voldoende, zelfs de gouden niet! Wij, lafbekken, zouden in opstand moeten komen.
Anna M. van Hoof
Anna M. van Hoof is als regisseur onder andere verbonden aan Het Groote Hoofd
zie ook: Minirecensies: ‘Jeanne d’Arc van de slachthuizen (Global Crisis/Jesus Loves You)’
en ook: Kort Nieuws: Volksrant, 7/3
It’s your worst nightmare: kort voor de première van de pop-opera ‘The Manson Family’ kwamen de makers erachter dat ze geen liedjes van de Beatles mochten gebruiken tijdens de voorstelling van de Dutch Don’t Dance Division. Beatles-uitgever Sony wilde niet met de massamoordenaar Charles Manson worden geassocieerd. De componisten David Dramm en Toon Vandevorst hebben daarop in allerijl vervangende muziek voor de opera geschreven. In een recensie in Het Parool werd die muziek overigens afgedaan als “knullige Beatles-imitatie”. (Parool, 22/3/00)
Minirecensies van Moose
Er zijn geen minirecensies gevonden.
Praatjes van Moose
1997. Theatergroepen hadden namen als Bewth, Independance, Het Oranjehotel, Carrousel, Art & Pro, De Federatie of Theater van het Oosten. Het Ministerie van OC&W stond in Zoetermeer, Aad Nuis was er staatssecretaris. Websites bouwde je in HTML.