Jack Nieborg, de nieuwe regisseur van het Openluchttheater in Diever, wil een zo’n breed mogelijk publiek aan trekken: “Ik probeer Shakespeare op Nijntje-niveau te brengen. Dat bedoel ik niet neerbuigend, integendeel. Nijntje is schitterend en geraffineerd in zijn eenvoud. Zo proberen wij ook Shakespeare te brengen. (Metro, 1/9/00)

zie ook: Nieborg blijft in Diever regisseren

Lees meer

Het Oranjehotel stopt. Na acht jaar geen structurele subsidie te hebben gekregen en vallen ze nu weer buiten de boot. Het driemanschap Jeroen van den Berg, Maaike Bleeker en Ivar van Urk blijven theatermaken, maar nu los van elkaar: “We geven onze paarden de sporen en gaan los van elkaar op zoek naar onontgonnen gebied. We duiken vanzelf weer ergens op en u zult ons onmiddelijk herkennen. De cowboy moet immers van binnen zitten, dat herkent iedereen.” Bij het gezelschap werken nu acht mensen. De geplande tournee van ‘Polaroid’ gaat tot eind oktober door. (VNG, 31/8/00)

zie ook: ‘5 voor 12!’, De Appel

Lees meer

De Rotterdamse Schouwburg wil de jongeren bereiken. Behalve met een kortingsregeling houdt directeur Jan Zoet ook in de programmering sterk rekening met “het publiek van de toekomst”. “Jongeren willen op een bijna fysieke manier geraakt worden. Dat zie je aan hoe het amusement zich ontwikkelt. Paintball. bungeejumpen, survivaltochten en force feedback-joysticks. Ik houd vol dat theater dat ook kan bieden.” Zoet denkt dat de 24-urige voorstelling ‘Who can sing a song to unfrighten me’ van Forced Entertainment de jongeren zeker zal aanspreken. Afgelopen zomer zag hij op Lowlands hoe enthousiast het publiek reageerde op de dansvoorstelling ‘Twools’ van Scapino. Gelukkig doet de Schouwburg volgend jaar een multi-project met deze groep: “Dansers op de trap, DJ’s in de zaal, kunstenaars op de bühne en een tekst van Büchners ‘Woyczeck’ in de foyer.” (AD, 31/8/00)

zie ook: ‘Who Can Sing A Song To Unfrighten Me?’, Forced Entertainment

Lees meer

‘Ja zuster, nee zuster’ is een ongekend succes. Het enthousiasme van de zaal is voor theater ongebruikelijk; de cast beschrijft de sfeer met “alsof je in een vol stadion scoort” of “alsof je anderhalf uur lang het ‘Wilhelmus’ staat te zingen”. Het succes kwam niet zonder slag of stoot. Paul Kooy, die Buurman Boordevol speelt, vertelt: “De repetities waren een hel. Behalve Loes heeft iedereen een keer gezegd: ik stap op.” Het script is eindeloos herschreven, net zo lang tot het weer verdacht veel leek op de eerste versie. “We moesten het opeten en verteren waardoor we het idee hadden dat we het allemaal zelf uitgevonden hadden.” (Volkskrant, 31/8/00)

zie ook: Ro Theater verkoopt goed

Lees meer

Alles wat ik schrijf is verdacht. Immers: bij voorbaat weet de lezer dat het is ingegeven door kinnesinne, de drijfveer het eigen hachje te redden.
Maar wat dan te doen wanneer je zakelijk leider bent van een van die instellingen die getroffen is door een negatief advies van de Raad voor Cultuur? Wanneer blijkt dat de staatssecretaris zich heilig heeft voorgenomen voor zijn eigen plannen geen jota aan dit advies te veranderen? Wanneer je dus geen enkel gehoor vindt bij ambtenarij als je aan wilt voeren dat het advies onheus is? Einde discussie bij voorbaat!

Het zit zo.
FACT -want daarover heb ik het- krijgt een negatief advies. Het werk van FACT is volgens de Raad voor Cultuur zinvol, zeker. Maar FACT zelf levert geen enkele meerwaarde aan het werk van de regisseurs die worden uitgenodigd. Die komen er op eigen kracht ook wel. Goeie regisseurs maken er goeie voorstellingen, minder goeie maken er minder goeie. Ja, dank je de koekoek! Stel je voor dat wij bij FACT van ontalent talent zouden kunnen maken. Dan zouden we kunnen toveren!

Je hiertegen te verweren is ondoenlijk. Moet je dan als een klein kind gaan dreinen, dat nog geen vijf jaar geleden niemand het aandurfde nieuwe regisseurs in de grote zaal te introduceren? Dat dat nog steeds maar mondjesmaat gebeurt? Dat we samen met die regisseurs zoeken naar de geëigende manier om dat te doen. Naar repertoire, naar acteurs? Dat we in één klap het werk van die regisseurs ontsluiten voor een groot publiek? Dat we die regisseurs de kans gaven de grenzen van hun ambitie werkelijk op te zoeken? Dit alles met vallen en opstaan, zeker. Maar steeds in maximaal bondgenootschap met die regisseurs en met het vertrouwen dat daarbij hoort. Vraag het Ola Mafaalani, vraag het Mechtild Prins, vraag het Rob Ligthert, vraag het anderen.

Als je dan een beroep doet op de Wet Openbaarheid Bestuur en zo de beschikking krijgt over de informatie die de Raad tot zijn advies heeft gebracht, rijzen de haren je echt te berge. Je leest dan een verslag van de commissie waarin unverfroren uitspraken staan opgetekend die rechtstreeks uit het ouwehoer-circuit komen. FACT zou zelf een te groot stempel op de voorstellingen drukken (opeens dus teveel meerwaarde), zou zelfs de keuze van acteurs doordrukken (ik ken geen enkele acteur uit een FACT-productie die door ons is binnengehaald zonder dat de regisseur ermee instemde); het grote internationale netwerk van FACT’s artistiek leider is niet herkenbaar geweest in het FACT-repertoire (nee, stel je voor dat we een Finse, een Zwitserse en een Griekse regisseur hadden binnengehaald; allemaal denkbaar maar nooit ons voornemen geweest, zie ons beleidsplan van vier jaar geleden; diezelfde artistiek leider heeft ook veel kennis van dans, maar dat betekent toch niet dat we dansvoorstellingen hadden moeten gaan maken?).

Voor alle duidelijkheid: we zitten niet bij de pakken neer. We voeren in het Rotterdamse intensief overleg om het werk van FACT zinvol voort te kunnen zetten, we voeren verweer bij de Tweede Kamer en overwegen een juridische procedure tegen het onbenul van de Raad. Maar veel leed is al geschied:

1. aantoonbaar onzorgvuldige beoordeling van de Raad
2. geen enkel gehoor bij de verantwoordelijke bewindsman voor welk inhoudelijk tegengeluid dan ook
3. waarmee de Raad niet meer adviseert maar besluit (een nauwelijks subtiel verschil, zeker wanneer een interne beroepsmogelijkheid ontbreekt!)
4. een co-subsidiënt (de Gemeente Rotterdam) die zich gesteld voor een situatie waarin de gemeentelijke beoordeling uitermate positief is, maar die tegelijkertijd weet dat zonder steun van het Rijk de toekomst van FACT niet goed valt te waarborgen
5. in één klap is een instelling in de verdediging gedwongen.

Oké, we knokken verder. Overtuigd als we zijn van de onzin van het Raadsadvies en van de zin en kracht van ons werk. Maar tevens verbijsterd over het gemak waarmee in ons systeem in een achterkamer de messen geslepen kunnen worden en zonder verantwoordingsplicht naar hartelust gestoken kan worden.
Voor over vier jaar wens ik iedereen die van de Raad afhankelijk is in ieder geval meer mogelijkheden toe om inhoudelijk verweer te voeren. Hetzij omdat een staatssecretaris toch tot eigen oordelen komt, hetzij door een stevige mogelijkheid voor een second opinion.

Harm Lambers
Harm Lambers is zakelijk leider van FACT

zie ook: Kort Nieuws: VNG, 15/5/00
en ook: Buiten de boot of in de prijzen
en ook: Dossier Cultuurnota
en ook: Reacties op het Advies
en ook: Kort Nieuws: VNG, 17/4/00

Lees meer

Vladimir Poetin, de Russische president, heeft per decreet de artistiek directeur van het Bolsjoi Theater ontslagen. Deze Vladimir Vassiljev was vanaf 1995 directeur. Het dagblad Vremja zegt dat onder zijn leiding het theater nooit het niveau uit het verleden heeft gehaald en achterblijft bij andere theaters in Rusland en Europa. Andere bronnen melden dat het ontslag het doel heeft het Bolsjoi van verder verval te redden. Poetin heeft met het ontslag onmiddellijke restauratie van het theater gelast. Vassiljev’s leiding was berucht vanwege bittere disputen en controversen. Er werd zelfs - voor het eerst in het 225-jarig bestaan van het theater - door het personeel gestaakt. Van recensenten moest Vassiljev al helemaal niets hebben. Hij probeerde ze buiten de zaal te houden en wat hem betreft mochten ze “branden in de hel”. (AD & Volkskrant, 30/8/00)

zie ook: Renovatie Bolsjoi

Lees meer

InDependance houdt met ingang van 1 januari 2001 op te bestaan. Het bestuur van de werkplaats zal nog deze week een plan tot ontbinding van de stichting opstellen. Voor alle zes werknemers van de theaterwerkplaats wordt ontslag aangevraagd. Provincie en gemeente willen dat de werkplaatsfunctie in Arnhem behouden blijft, maar InDependance betwijfelt of dat mogelijk is zonder structureel meer geld. (De Gelderlander & VNG, 30/8/00)

zie ook: Van der Ploeg reserveert meer geld voor Arnhem en Nijmegen

Lees meer

In een interview waarschuwt VNT-voorzitter Jaap Jong opnieuw voor de gevolgen van de geringe budgetten die de Raad voor Cultuur heeft toegewezen aan nieuwkomers in het bestel. Veel jonge groepen konden jaren lang werken met behoud van uitkering en zonder dat ieder opgehangen doekje door de brandweer werd gecontroleerd. Dat soort dingen veranderen als groepen scructureel gesubsidieerd worden, maar de Raad geeft te weinig geld om van rond te komen.
“De Arbo-wet stelt hoge eisen. Op overtreding ervan staan zware straffen en het toezicht is verscherpt. Groepen kunnen niet meer sjoemelen met arbeidstijden en technische voorzieningen. Dat alleen al is duur. Haal je de eisen niet, dan krijg je zo een boete van 10.000 gulden. Per gezelschap moet er één Arbo-coördinator zijn, die moet cursussen krijgen, bijgespijkerd worden en tijd vrijhouden voor allerlei regelingen en overlegjes met theaters en overheden. Er zijn nieuwe boetes als je te vaak acteurs in de WW laat gaan. Maar als je maar één klein stuk per jaar uitbrengt, moeten je acteurs regelmatig even de WW in. Wéér boetes en nog hogere premies. En wat dacht je van pensioenregelingen, spaarloon? En zo kan ik nog een heel scala aan dingen opnoemen die ertoe leiden dat het jaarbudget opgaat aan het naleven van de regels.”
Ooit berekende een adviescommissie dat voor een goed functionerend, klein theatergezelschap jaarlijks een miljoen gulden nodig was. Dat was tien jaar geleden. Jong: “Het is op z’n zachtst gezegd vreemd dat de staatssecretaris daar nu helemaal aan voorbij gaat. Hij wil letterlijk voor een dubbeltje op de eerste rang zitten. En daarin gaat hij voorbij aan de eisen die andere ministeries stellen.” (AD, 30/8/00)

zie ook: VNT: Van der Ploeg utopisch

Lees meer

Theater- en muziekfestival Noorderzon, de opening van het culturele seizoen in Groningen, heeft meer bezoekers getrokken dan vorig jaar. De afgelopen twee weken hebben 110.000 mensen het festival bezocht. (AD, 29/8/00)

zie ook: Niet drukker op De Uitmarkt

Lees meer

Productiebedrijf Companions stopt vanaf 2002 met het organiseren van mega-opera’s in Ahoy. Directeur Peter Kroone gooit na acht jaar de handdoek in de ring. De spektakels in het sportpaleis maakten opera voor een breed publiek toegankelijk en kregen goede kritieken. De bezoekers aantallen bleven echter steken rond de 7000 per voorstelling. Dat is erg veel, maar nog steeds te weinig om winst te maken. Kroone kan, hoewel hij hogere kunst voor een groot publiek brengt, niet rekenen op steun van de overheid. Nu pas geeft de gemeente Rotterdam 250.000 gulden om de plannen tot 2002 af te ronden. Kroone: “Als de beleidsmakers en de overheid nieuwe ontwikkelingen willen bevorderen, zouden ze juist moeten kijken naar wat wij doen. De grenzen tussen het commerciële en gesubsidieerde circuit vervagen. Het gaat om het publiek. Ik vind het kortzichtig hoe overheid in opiniemakers in de cultuursector naar cultuur kijken. Zo van: als het grootschalig is en gebracht wordt door een commercieel bedrijf, kan het nooit goed zijn. Ik denk dat het wél kan, en ik denk ook dat we dat bewezen hebben.” (AD, 29/8/00)

zie ook: 12.000 mensen hebben een uitvoering van ‘La Traviata’ live via het internet bekeken

Lees meer