Ja, het was weer een feestje. Een heel uitbundig feestje bovendien. We vierden met z’n allen de ondergang van Nederland, verzwolgen door het water. Koningin Amalia was er weer en een hoogzwanger Zeeuws Meisje. De swingende band plus een gelegenheidskoortje zorgden voor de juiste sfeer en met name Rogier Schippers nam weer de vertederende en hilarische momenten voor zijn rekening.

“Volgend jaar (??) zullen we er weer zijn”, schreef ik na deel 2.

En gisterenavond we waren er. Om Koningin Amalia zich, onder leiding van Willem Barentsz, op een ijschots en de Titanic te zien redden. Nederland verging, zelfs de Jordaan liep vol, maar Zeeuws Meisje zorgde voor troost.

En zo kwam de trilogie toch nog tot een happy end.

Wat kan ik er van zeggen?

Dit: nog steeds pretentieloos, nog steeds fijn vertier. Met heel veel enthousiamse en lekkere muziek.