Vijf dansers, de een technisch nog meer perfect dan de ander. Live muziek erbij. Dat moet dan wel een voorstelling opleveren waar je nog even over napraat. Niet dus. De dansers gedragen zich als levenloze poppen die een emotieloze choreografie dansen.Echte duetten bijvoorbeeld zijn er niet. Altijd is het zo dat de ene danser de andere een been of arm laat verplaatsen dan wel de stand van lichaam of hoofd verandert. Tussen de dansers is er geen enkele spanning. Daar tussendoor nog wat gesproken filosofische humbug en ach, om enige variatie aan te brengen laat de choreograaf de violiste zich liggend voortbewegen over de rollende lichamen van de dansers. Alles blijft bedacht en erg afstandelijk. En daar verandert de muziek van John Cage geen sikkepitje aan.