Met de videoregistratie van een intensieve selectieprocedure werd een bepaalde verwachting gewekt die in het tweede deel niet werd waargemaakt. De opbouw van spanning voor wat komen zou in combinatie met de totale terugval is mij een Moose waard. Omdat zowel Kassys als Tristero verwachtingspatronen en goedgelovigheid van toeschouwers zouden misbruiken in hun spel met theatercodes, aldus de aankondiging, zijn zij derhalve wat mij betreft in hun opzet geslaagd. De registratie had wellicht wat korter gekund.
Omdat de voorstelling mijns inziens veel beter uitgewerkt had kunnen worden en van een statement voorzien in de vorm van een plot en/of einde: een Tomaat.
Een extra Tomaat verschijnt als ik Vernis vergelijk met de voorstelling van Grand Magasin die hetzelfde thema op een zeer geslaagde manier uitgewerkt hebben.

Leuke voorstelling over een simpel gegeven: doe je iets een tweede keer hetzelfde? De sobere vormgeving en naturel spel dragen bij aan de kracht van de eenvoud van dit stuk, dat heel dicht bij z’n uitgangsidee blijft. Iets dat je met weinig woorden kan zeggen klinkt mooier dan een stortvloed van bijzinnen en uitzonderingen om de boodschap te verpakken.
De tomaat is voor het introfilmpje, wellicht had het geholpen om daar een filmmaker voor te vragen, dan hadden we een korter, sneller, efficiënter filmpje gekregen met decoupage in plaats van alleen totaaltjes.