René van ‘t Hof is in dit stuk de aftakelende artiest die in een hallucinerende nacht ‘bezocht’wordt door (pijnlijke) herinneringen.

Hij doet dat subtiel en overtuigend. De voorstelling raakt je. En eigenlijk vond ik ( anders dan Simber destijds) zelfs de tweespraakjes op de monitor met Gerrit Timmers (als vader,als moeder, als Henk en als lief) óók prima werken.

Kort en goed, dit was niet zo kort maar wél goed.

René van ‘t Hof als dementerende varieté-artiest is natuurlijk geniaal. (Was niet een van de megalomane plannen van Discordia die ze tijdens Katalogos presenteerden om een varieté gezelschap te beginnen? Engageren, deze man!) Het is alleen jammer dat hij de hele tijd tegen beeldschermen moet praten. Op die beeldschermen zien we Gerrit Timmers, die ook technicus achter de schermen is. Beide doet hij zeer charmant, maar de voorstelling blijft te mager.