Nostalgie, zo kun je best het gevoel omschrijven dat ik had bij het zien van deze bewerking van het stuk van Sam Shepard. Ik zag het voor het eerst door het Zwevegems Teater en was meteen verkocht. Ik vond het toen al een schitterend stuk. We speelden het ook zelf met Klakkeboem en ik ben heel trots op die productie, mede door de toch wel lovende reacties achteraf. En nu hadden we het geluk om klasbakken Van den Begin en Crets aan het werk te zien als Lee en Austin. En ook nu weer was ik meteen verkocht.

De toon zat goed van bij het begin. Van den Begin was in mijn ogen perfect gecast als de duivelse Lee en ook Crets zette meteen de juiste toon met zijn interpretatie van de iets minder opvallende Austin (althans in het begin van het stuk). Het blijft een boeiende karakterstudie van twee tegenpolen van broers. De ene, Austin, is een scenarioschrijver, die op het huis van zijn moeder past en hoopt van daar zijn grote doorbraak in Hollywood te versieren. De andere, Lee, is een kleine crimineel die in de woestijn woont en nu zijn moeder opzoekt, maar in de plaats daarvan zijn broer terugvindt. Het hele stuk door voel je de spanning tussen de twee broers en dat bereikt een hoogtepunt als Lee producer Saul kan overtuigen om zijn verhaal te verfilmen en niet dat van zijn broer Austin. Dit leidt tot komische, maar ook spannende confrontaties tussen de twee broers. En op het einde weet je zelfs niet wie van de twee het uiteindelijk haalt.

Een echt acteursstuk met een leuk verhaal, fantastisch gebracht door de vier acteurs. Vooral Van den Begin en Crets vallen op, maar ook de moeder bracht haar rol voortreffelijk. Het stuk kent nogal wat valkuilen, zeker omdat beide broers ladderzat zijn naar het einde van het stuk toe. En in scène 8 had ik het gevoel dat het nu genoeg was geweest. Ook het einde kon sterker. Beide broers komen tegenover elkaar te staan en we weten niet wat die confrontatie zal brengen. Het licht bleef echter aan en beide acteurs verdwenen van scène. Dit kon sterker naar mijn bescheiden mening. Maar voor de rest niets dan lof voor deze interpretatie van één van mijn lievelingsstukken aller tijden.