Het thema is interessant en actueel, de locatie is geweldig, het toneelbeeld is prachtig. Toch is het te weinig voor een boeiende voorstelling. Zodra het duidelijk is waar het over gaat is er te weinig ontwikkeling en krijgen we meer van hetzelfde. Misschien is Timon van Athene niet de sterkste Shakespeare, uit deze bewerking zou toch meer te halen moeten zijn…

5 geweien en 1 piepklein tomaatje… De geweien gaan naar de acteurs (vooral Greidanus Jr, Elsie de Brauw en Chris Nietvelt), de kostuums, vooral de contrasten in het tweede deel, de muziek op het einde en het verhaal (in het bijzonder de verschillende thema’s die Rijnders aanhaalt). Het ene tomaatje is voor het publiek. Kan ik er iets aan doen dat ik ‘enkel’ 17 ben? Nee. Waarom krijg ik dan steeds het idee dat als ik naar een voorstelling ga, dat de trotse theaterganger even moet laten weten dat hij het beter weet, snapt, begrijpt. En vooral dat ik het niet zou begrijpen, laat iedereen gewoon zijn eigen avond beleven! Fascinerende avond.

Rijnders heeft zo een paar stijlen die hij aankleeft: pompeus aangeklede en geschminkte acteurs is er zo één van en deze voorstelling één van de voorbeelden.
De Shop is een merkwaardige lokatie. De plaats waar vroeger scheepsarbeiders beneden op de vloer stonden om een job te bemachtigen die vanop de loopbruggen werden uitgedeeld, is al een tijdje voorbij en het gebouw heeft de grandeur van een nog niet versleten maar geen nut meer hebbende infrastructuur.
Gerardjan Rijnders gebruikt wat het gebouw hem influistert. Zolang alles nog goed gaat speelt de handeling zich op de loopbruggen af, van het ogenblik dat het iets minder gaat met het hoofdpersonage speelt alles zich op de vloer af. De “minderen” blijven beneden, de “meerderen” vertoeven op de loopbruggen. Het lijkt upstairs/downstairs wel. Wanneer Tim ten val komt en de hofhouding zich van hem afkeert wordt deze laatste nog een verdieping hoger gepositioneerd. De symboliek is duidelijk.
Het is al bij al een degelijke voorstelling zoals we van Rijnders en van Zuidelijk Toneel Hollandia mogen verwachten. Maar anderzijds is ze te lang, vooral in het tweede deel had duchtig in de tekst mogen gesnoeid worden. En bovendien verzuipt de voorstelling in een overmaat aan symboliek.

Best lekker om zo’n drie uur naar toneel te kijken waar je eigen sym- en antipathieën uitgevent worden. Dat gevoel van: “Kijk eens, ook ex-paus Gerardjan Rijnders vindt tuig van de richel, tuig van de richel”. ‘k Geef toe, ‘t is een corrupte reden voor m’n lof. Wat echt telt is dat Aus Greidanus jr de sterren van de hemel speelt. Topsport! Want, terwijl ik me op de tribune nog kon beschermen met Astrakanmuts en duffelse jas, liep Pim met meestal niet meer dan een halve Jansen & Tilanus aan, in de in een vrieskast omgetoverde voormalige suikerfabriek met succes naar de top te reiken. Geldt de Arbowet soms niet voor acteurs?

Nee, ik kan daar niet zo enthousiast over zijn,
GJ is Shakespeare niet en moet dat ook niet willen zijn.
Ik vond de tekst hier en daar niet te harden vervelende nichten-retoriek, doorspekt met quasi diepzinnigheden en nog meer stront, pis en kots. Het wordt af en toe puberig poep en pies.
En altijd weer ergens profileren in de spruitjeslucht met uithalen naar het troosteloze leven van de gewone man met allemaal een Braun-tandenborstel. Hou daar toch mee op.
Onvermijdelijk ook weer de overdaad aan vreemd gedoseerde woedeuitbarstingen.
Nee, de “äctualiteits-welle” op het toneel produceert voornamelijk stukken die niet zullen beklijven.
Geweien voor de spelers Greidanus TOP.
Tomaten voor de tekst.

Mijn eerste reactie op Tim van Athene?? Ge-wel-dig!! Van het begin tot het eind heb ik genoten: prachtige kostuums, doortastende tekst en verbluffende acteurs.
Als leerling van de LOT (Landelijke Oriëntatiecursus Theaterscholen) kan ik ontzettend veel inspiratie putten uit een voorstelling zoals deze.
Aus Greidanus Jr. verdient (als 1 van “mijn voorbeelden”) met zijn rol als Tim van Athene zeker 6 geweien.
Zoals op de site van ZT Hollandia al werd aangegeven: een goede voorbereiding is zeker noodzakelijk. Met de LOT zijn wij van te voren uitgebreid bezig geweest met deze voorstelling, als wij deze voorbereiding niet hadden gehad, had ik misschien wel anders naar deze voorstelling gekeken.

Rijnders gaat politiek: dat lijkt interessant, maar het is teleurstellend. Verder dan de observaties dat Pim een interessant personage op zoek naar liefde is en de kliek om hem heen bestaat uit machtsgeile patjepeeërs komt het niet. Rijnders haat ze intens, de vastgoed-boeren en dotcom-boeven. Maar voor zijn publiek is dat niet zo’n opmerkelijke uitspraak; het wordt zelfs een beetje preken voor eigen parochie.
Als ‘just another’ Rijnders-voorstelling is het wel weer genieten: de kostuums zijn prachtig, de tekst is af en toe erg raak en let u vooral op de opstanding van Aus Greidanus jr. als Groot acteur. Kortom: Rijnders: altijd gaan.