Prachtig om te zien, goede acteurs, geweldige choreografie maar ik had alsmaar het gevoel dat ik het toch niet helemaal goed begreep. Was het echt maar een simpel verhaaltje over een meningsverschil rond een bepaalde manier van bidden of zaten er allerlei diepere lagen in de voorstelling die ik niet zag? Volgens Brook moeten de belangrijkste elementen van theater altijd orgineel en overwacht zijn maar hier werden alle cliche´s rond Afrika wel zo´n beetje gebruikt. Het riep wel verschillende associaties op, ik zag meteen die hele Franse hoofddoekjes discussie voor me. Vrij vage voorstelling, maar wel intrigerend. Mooie muziek ook.

“Er bestaan 3 waarheden, jouw waarheid, mijn waarheid en de waarheid.”, zegt Tierno tegen zijn leerling. En daar draait de voorstelling om. De één denkt anders over de manier van bidden dan de ander en dan krijg je ruzie.
De voorstelling wordt vertellend gespeeld, maar ondanks het spreken richting het publiek wordt de voorstelling niet belerend. Het simpele decorbeeld stimuleerde mij om zelf de hutjes en het dorpsplein te fantaseren.
Brook schreef ooit over het ‘Heilige theater’ en dat hij daar op zoek naar was, omdat het westerse tehater geen magie meer bezat. Niet dat deze voorstelling hét voorbeeld is van een heilig theater, het komt er ondanks de zeer ‘westerse’ speelstijl en enscenering toch dicht in de buurt! Ik zeg het niet vaak, maar ga dit zien!