Uiteindelijk lukt het. René van ‘t Hof bemachtigt het krukje.

Maar voor die tijd stuntelt en slingert hij, virtuoos als altijd, zich, met veel behulp van zijn muzikale vrienden -waarvan Eddie zich zelfs door zijn gebroken sleutelbeen niet laat remmen- van en op een mini-balkon, in en uit de garage en door een riool. Ze zijn gedrieën drie kwartier briljant in de weer met iets wat misschien een ode aan de vriendschap is.

Niks aan de hand theater op niveau.