Door dit swingende kwartet wil ik elke dag wel gemanipuleerd en bespeeld worden. Dus wat mij betreft: let op Anniek Pheifer, Pauline Greidanus, Vincent Linthorst en Mohammed Azzaay. Ze haalden het maximum uit het materiaal van schrijver LaBute. Met als resultaat een bijna perfecte voorstelling. ‘Bijna’, want het laatste half uur kwam de uitleggerige en belerende predikant van de auteur te nadrukkelijk in beeld.

Een ingenieus plot, sterke regie, goede acteurs, scherpe teksten, prachtige locatie (het Paradijs). Verhaal wordt heel sterk opgebouwd en zakt op geen enkel moment in. Eén van de betere schrijvers, Neil Labute. Jammer dat er zo weinig voorstellingen zijn. Misschien als er genoeg mensen bellen dat er nog extra komen? Ik vind het een van de beste stukken sinds jaren.

De bezoekster is leuk en zeer uitdagend, de suppoost een sul. Het beeld is groot en wit. De spuitbus in haar hand wekt pas na tien minuten het argwaan van de suppoost. Deze is niettemin gecharmeerd van haar actie. Ze krijgen een stormachtige romance. Zij pakt hem helemaal in en hij eet uit haar hand. Het verhaal zit ingenieus in elkaar en bevat na de pauze een grote verrasssing die we de lezer met liefde onthouden. Hoe belangrijk het uiterlijk van mensen is en tot hoeveel misverstanden en ongelukken dat kan leiden wordt op amusante wijze in dit nieuwe stuk van de jonge Amerikaan Neil Labute uiteen gezet. In regie van Ivar van Urk wordt door allen maar vooral door Anniek Pheifer zeer trefzeker geacteerd. Spannend, zeer toegankelijk en raakt perfect aan de tijdgeest. Daarnaast stelt het ook nog eens indringende vragen over het leven en over kunst. Extra gewei voor dit initiatief van Het Nationale Toneel!