Eindelijk! Een voorstelling die nazindert. Na lange tijd heb ik weer kunnen ervaren wat ‘theater beleven’ betekent.
Eerste gewei voor de lokatie. Ik wist niet dat er in Leiden zulk een uniek gebouw stond waar voorstellingen worden gegeven. Daarbij weten de makers de speelruimte verbluffend te benutten, zowel visueel als auditief. En meer ga ik niet verklappen.
Tweede gewei voor de kostuums. Eerst begreep ik niet dat ze ook een functie hadden. Geweldig hoe die functie steeds duidelijker wordt en de kostuums bijna een technisch middel worden.
Derde gewei voor de muziek en de manier waarop het werd gebracht. De live nummers mogen van mij zo op cd gezet worden. En AC/DC, ja, geweldig om hun nummers hier te horen. Na Thunderstruck snap ik hoe deze band haar publiek doet opstijgen.
Vierde gewei: het maffe, overvloedige decor, de knutselachtige projecties, de scherpe visie op de mens, de smakelijke eierlucht, de dampende brooddoos enz.
En tot slot het vijfde gewei als aanmoediging voor nog veel van dit soort theatervoorstellingen.

Bizarre maar grappige voorstelling. Lekker pretentieloze stijl van acteren in die gekke kostuums. Behoorlijke dosis absurdisme, zonder dat het geheel flauw wordt. Maar bovenal, wat kunnen die gasten muziek maken! Meteen is het duidelijk dat hier erg vaardige musici aan het werk zijn.