A:Eh, wat sta ik in deze scene te doen?
R:Je bent boos en in de war, loop maar wat krom.
A:Waarom?
R:Je bent toch oud?
A:O ja, natuurlijk, sorry.
R:Geeft niks, jullie zijn jonge acteurs, ik vind het belangrijk dat jullie VRIJ zijn op het podium. Spreek de mensen maar aan, dat doorbreekt altijd lekker veel.
A:Maar ik ben eigenlijk heel bang en ik denk ook niet dat ik een vrije indruk maak.
R:Jawel hoor, leg je ansgtzweethand maar rustig op de knie van die mevrouw op de eerste rij terwijl je dat verhaal doet.
A:Maar dan voelt ze zich denk ik wel ongemakkelijk, want ik durf haar niet echt aan te kijken, qua vrijheid. Ik roep wel gewoon hard en staar maar een beetje naar haar oke?
R:Is ook goed, doe maar! Lekker brutaal en jong is dat.
A:Hoe moeten we de dood van dit meisje ensceneren?
R:Ehm, even denken, leg haar maar op haar rug op dat stuk decor en dan doen jullie haar benen een soort van ritualistisch omhoog en dan kijken jullie boos naar het publiek.
A:En dan?
R:O, wacht even, doe haar ook nog even een masker op.
A:Ziet dit er niet raar en ongeloofwaardig uit?
R:Ehm, nee hoor, het heeft iets engs. Iets offerigs.
A:Ik weet niet wat ik met dit stukje koor aanmoet.
R:Zingen!
A:Dat hebben we al tien keer gedaan.
R:Ehm, zing maar de blues. Mooi dat moderne in contrast met die oude taal.
A:O, ok.
R:Ik voel me zo lekker vrij en jonge honderig! Jullie ook?
A:Ja, Agaath…
R:Ok, ik heb nog een idee.
A:Wat dan?
R:Nu smeren jullie allemaal lichtgevende schmink op jullie gezicht.
A:Waarom?
R:…… Heerlijk om met jullie te werken……