Over deze dóórlopende mini-kraker kun je eigenlijk alleen maar open deuren intrappen. Kortom. Eerste open deur: op het geouwehoer van de personages van Maria Goos rust God’s zegen. Tweede open deur: ook buiten Carver speelt Leny Breederveld verrukkulluk. Derde open deur: van twee korte lunchvoorstellingen maak je niet zomaar één goeie lange avondvoorstelling.

Voor mij, als niet Goos-liefhebber (hou niet van dat soort psychologie) leek het een zware avond te worden, deze Goos doublebill met draaischijf. En even leek het of de vier mannen bleven haken in ballerig bravoure, tot de ontroerende omslag. De dames schakelden daarna een versnelling hoger en valser en geestiger(Vrouwen zijn nou eenmaal leuker dan mannen, dacht ik). Geweien voor alle betrokkenen.