Nou, ik ben dus naar Alex d’Electrique geweest! Nou ik kon je zeggen, ik snapte er geen reet van! Er waren maar een paar grappige stukjes, maar al met al viel er weinig te lachen! Het stuk van de neger steekt er met kop en schouders boven uit! Voor de rest valt er heel weinig te lachen!

In één woord fantastisch! Die mensen stonden de gehele voorstelling door hun lijf uit te douwen voor een zaal met 60 mensen erin. Te gek voor woorden. Ze bleven messcherp, ontroerend, herkenbaar, vunzig, hilarisch, noem alle superlatieven maar op. De tomaat is voor het Westlandse publiek: dat had de zaal tot de nok toe moeten vullen en een reprise moeten eisen.

“gerenomeerd belgisch theaterschrijver, maakt byzarre stukken”….. byzar??……. kolder! kul! en nog flauw ook. een stripverhaal realiseerde ik me later. een stripverhaal op toneel. drie pratende pinguins (1 in regenjas, 1 met kroon, 1 vliegend), een jukebox, een rookwolk. stukken serieuze text, een barman op sloffen. cultuurverschil?? hoeveel tomaten heb je nog??

Prachtig verhaal. N.a.v. het boek waar de film van gemaakt is. Helaas spelen ze alleen de film na, waardoor je als publiek de hele tijd zit te vergelijken. En die vergelijking doorstaan ze niet.
Wel een moedige poging.

Voor een amateurvereniging een fantastische en dappere poging! Ook ik ben iemand die de film vaak heeft gezien, maar het is de spelers gelukt om me de film te doen vergeten. Het duurde even; tot halverwege de eerste acte, maar toen was ik dan ook helemaal om!!! Geen van de acteurs probeerde zichzelf op de voorgrond te spelen; iedereen stond in dienst van het verhaal! Fantastisch en af en toe zelfs adembenemend!!!

Het gaat goed met De Appel (waar ken ik dat toch van?): de laatste voorstelling van dit seizoen van ‘Knecht van twee meesters’ zat vol. Het was een bruisend feest waarbij er veel over het toneel gerend, gestund, geclowned en gereden werd -ik ben verliefd op het autotje- en bewezen dat we in Nederland niet alleen maar om onderbroekenlol kunnen lachen. Een, twee hupsakee, jongens, een gewei voor jullie allemaal. En een tip voor Aus: ga weer vaker spelen! want ik me kostelijk heb vermaakt.

Aan het eind van de voorstelling, na het applaus, neemt Aus Greidanus, hoofdrolspeler en zogenaamd regisseur van de voorstelling het woord. Rick van der Ploeg moet weg is zijn boodschap, en de Appel zal blijven, of we allemaal een schriftelijke steunbetuiging in een grote doos zouden willen doen, ze hebben er al veertig duizend, die gaan ze aan Rick aanbieden, in dat kleine autootje van Aus, dat ook in de voorstelling figureert.
Maar het spijt mij Aus, ik kan geen steun betuigen aan een gezelschap dat een dergelijke ouderwetse voorstelling op de planken brengt. De stukkeuze vind ik best, maar ga daar mee aan de haal, alsjeblieft. De schaarse momenten waarin dat gebeurt, zijn die zonder tekst, en voor de pauze, waarin vooral Aus laat zien een zeer goede clown/mimer te zijn. Maar helaas, de rest van de voorstelling sleept zich voort, is dodelijk saai en plichtmatig gespeeld.
Mijn advies, Aus: hou er mee op, je kan niet regisseren, je kan duidelijk geen gezelschap leiden (vraag het de acteurs maar, of alle mensen die door jou zijn gedupeerd), maar je kan wel spelen.
En als je toch zo graag door wil gaan, voor het plezier van grijs Nederland: het is niet erg om als gezelschap weer wat in te krimpen, weet je wel, zoals vroeger, dan wordt het artistiek gezien misschien ook wel weer wat.

Op deze laatste dag voor de première is de voorstelling nog niet af. Wat geeft het. Er is nog één dag te gaan.
André is als vanouds, maar legt zich deze keer wel erg vast in de vorm. Bij veel teksten en liedjes wordt er video vertoont die zo precies op de tekst getimed is dat Manuel geen ruimte heeft voor variatie. En dat is, zeker in dit stadium van de produktie, jammer.
Manuel neemt het platte amusement op de hak. Dat doet hij met verhalen en zang. In beiden is hij erg sterk. Zoals zijn publiek van hem gewend is serveert hij geen hapklare brokken. Je moet bij de les blijven om niet verward te raken in wat hij meent en op de korrel neemt. Onder het abonnementspubliek dat de schouwburgen bevolkt levert dat nogal eens weglopers en boze brieven op. Op deze try-out waren gelukkig louter Manuel-kenners aanwezig. Al met al een boeiende voorstelling die ik over enkele maanden zeker nog eens ga zien.

Af en toe een paar schitterende beelden, maar verder toch echt mislukt: de combinatie opera en theater wordt vlees noch vis en hoewel de voorstelling technisch zeer ingewikkeld is gaat er te veel mis voor een voorstelling die maar drie dagen speelt. Maar vooral is het erg erg saai. Heel jammer.

Waarom deze opera? Waarom? Engelse boeren en de liefde. Hele stomme combinatie, meneer Purcell. Hoewel de Belangrijkste Brit van het Millenium er wel wat van bakken kon. Maar die maakte dan geen jeugtheater. Ik zit er erg mee in me maag, maar ik vind het echt niks. Gelukkig maar dat er alleen maar hele keurige grachtengordel-kinderen in de zaal zaten want wat voor soort acht-jarigen kunnen anders 3 uur lang naar Engelse boeren luisteren zonder dat het de Backstreet Boys zijn? Gewei voor de zangers, die het ook niet makkelijk hadden.