1 tomaat voor Gorki.
1 tomaat voor de Trust die kiest voor Gorki.
1 gewei voor Tsjechov.
De reden om deze voorstelling te spelen ontgaat mij volkomen.

Een wijze les: Een vervelend stuk wordt nooit beter, ook niet met goede acteurs, een esthetische vormgeving en overdonderende geluidseffecten.

Gaat dat zien, gaat dat zien!

Het is weer zover. Toneelgroep Amsterdam levert met Kwartetten weer een draaaaaaaaaaaaaaak van een voorstelling af. Niet de acteurs, de muzikanten, of de regisseur krijgen wat mij betreft straf. Maar diegene die toestemming heeft gegeven de meest oppervlakkige theatertekst van dit seizoen af te leveren. Alvast een groen tomaatje om te rijpen voor de gouden.
Vier musici en acteurs roeren in hun eigen zieleroerselen en horen echooooooooooooooo. Lekker bekkende spitse dialogen levert nog geen diepgang. Laat staan dat ik geinteresseerd ben in de mid-life crises van elkaar bevlekkende kwartetleden. Ook het vakkundig zingzangen kan de tekortkomingen van dit stuk niet verhullen. Hoe krijgen de critici het voor elkaar over kwartetten zo positief te schrijven. Ik ging spontaan een kaartje kopen en zag dat de zaal vol was. Is dat even mazzel hebben. Een tomaat en een gewei voor de uitvoering, vijf tomaten voor deredactie van TGA.

Wat een slecht stuk! Doe mij maar een avond muziek of een avond toneel, maar alstjeblieft geen tekst van Elmer Schönberger. De acteurs en musici vonden het leuk met elkaar te spelen, begrijp ik. Zoals amateurmusici het leuk vinden met elkaar te spelen. Doe dat dan maar zonder publiek. Een gewei voor de muziek. De tomaten zijn voor Schönberger.

Een gewei voor het eerste uur, lekker spel, mooi dekor (hoera voor het lessenaarlampje als voetlicht), fijne muziek en wat tekst. Twee tomatenblikken voor de rest. Wat een overschatting om nòg twee bedrijven te spelen. Te fanatiek, te doordacht en te lang.

Ik luister veel te weinig naar klassieke muziek, dus als ze het in een theatervoorstelling stoppen, sla ik twee culturele vliegen in een klap. Dat is me wel een gewei waard. Ik heb zelfs tijdens de voorstelling (verbazingwekkend genoeg, ik was altijd meer een theaterliefhebber dan een muziekliefhebber) vaak gewenst dat die acteurs hun mond eens hielden, zodat ik de muziek tenminste kon horen. Het stuk ontstijgt afgezien van de ingenieuze structuur nauwelijks het niveau van een soap en net zoals bij een soap kun je de ontknoping van mijlenver zien aankomen, wat het derde bedrijf (waar ook geen muziek meer inzit) nogal overbodig maakt. Musici zijn ook maar mensen natuurlijk, maar dat wil ik liever niet weten.

Als vanouds: mooi terrasjesweer en veel bekenden. Helaas enkele slecht aangekondigde voorstellingen die niet doorgingen. Daardoor meer terrasjes en bekenden gezien dan strikt noodzakelijk. Festival stond in het teken van beweging. Daarom veel dans op het programma. Veel slechte dans ook. Ook slappe probeersels van groepen die wel eens voor kinderen wilden. Volgend jaar graag weer programma in het teken van tekst en dramaturgie. En meer voorstellingen voor kinderen onder de 12 jaar of zelfs onder de 6.

Ik ben het met SvdB eens.

Waarom iedereen zo lyrisch is over dat stuk begrijp ik niet zo goed, maar die acteurs zijn wel poepgoed, zeg.