Introducé-actie in de Snijzaal dus extrabonus theaterbezoek. Kon niet geloven dat ik erzelf ook nog niet was geweest.

Fijne ruimte die Snijzaal; gezellig, authentiek en gastvrij. Af en toe wat mensen die creepy achter de schotten door waren.

Wel een heel vet stuk! Twee monologen die werken en een stille hele sprekende interactie tussen de twee met op een paar plaaten het doorbreken van die scheiding.

Gustl’s gekwetste eer is grappig maar ook realistisch. Het is een compleet willekeurige kleinzerige manier van leven, maar één die nog steeds op veel plaatsen geldt. Zie bijvoorbeeld Marlow Stanfield’s: “My name is my name.” (http://www.youtube.com/watch?v=itCPGm2W1fE)

Minder begrip voor Else. Goed gedaan en amusant maar waarom ze die gast dan niet gewoon platbatst…

Alleen een tomaatje voor de lengte.

Staan twee monologen op het toneel.
Zegt de ene tegen de andere: Wat heb jij een lap tekst joh! Waar heb jij die in godsnaam opgelopen?
Waarop die ander dus zegt […]*


* zelf na de voorstelling in te vullen - ik mag de clou natuurlijk niet verklappen!