Was ‘Het meisje…’ van Julie Van den Berghe geniaal en verbijsterend, daar blijkt dat NTGent ook het andere uiterste weet te raken. Hoe kan dit zo wisselvallig zijn? Ik zie ook geen regie op de productielijst om de schuld te kunnen geven.

Ik hoop dat de betuttelende thematiek (over de katholieke kerk, ouder-kind relaties en het toneel) niet serieus bedoeld was maar zelfs dan: Waarom moeten we die onzin horen? Heel grappig is het niet, daar mist de tekst de diepte en intelligentie voor.

Het stuk is het beste (zo rond de helft) wanneer ze gedrieën praten over hun relaties en de rest achterwege laten. Dan wordt hier en daar spanning voelbaar en gaat het ergens over. De acteurs doen het goed, maar ze lijken vast te zitten in een niet-stuk.

De scenografie geeft meer nadelen door het rondom spelen, dan dat het voordelen biedt. Het lijkt er ook op dat er heel veel moeite in het decor gestoken is, maar daar wordt dan vervolgens heel weinig mee gedaan.

(Naar een stuk over huwelijkse problemen gaan de dag nadat je Carnage hebt gezien is misschien ook niet een heel goed idee. De dialogen in die film zijn intelligent, het tempo ligt hoog en de wisselende allianties zijn invoelbaar en amusant.)