Geweldige voorstelling. Zee van tekst vanuit de tenen gespeeld (beide spelers) en van begin tot end puntje-van-de-stoel-boeiend mede door razendsnelle schakelingen en navenante kleurrijkheid. Jammer dat subsidieperikelen een einde maken aan Alex d’Electrique; maar gelukkig vindt de crew zijn weg wel weer. Dat, volgens een vorige criticaster, Ko had moeten spelen en niet Frank, is naar mijn mening onzin; LEX moet geheel vrij zijn van ‘intellectueel’ spel en naar mijn mening is Frank Lammers daar beter in dan den Schrijver Zelve.

Niet gaan! Lammers is typisch zo’n overschatte zelfingenomen niet-naar-de-sportschool-durvende gelegenheidsrechtsachter! Hij komt adem te kort als hij al die tekst op moet lepelen! Laat hem dan met zijn gebattikde shirtje en snakeskinlaarsjes naast de techniek zitten, en laat Aatje Ceelen dit dan spelen! Aatje knalt iedereen weg, ook toen bij die laatste Van Warmerdam! Niet regisseren Aatje! Spelen! Mevrouw Schoen is schattig, maar zou zich meer op de geestelijke gezondheidszorg moeten richten. Ook een gemiste kans, zekere als laatste voorstelling; had de onovertroffen Ko van den Bosch op de planken gezet, desnoods als gehandicapte tuinkabouter!

Gaan! Prachtige tekstspelingen, onbegrijpelijke en idiote voorstelling met een fantastisch spelende Frank Lammers (die een echte Brabander blijft….) en een sublieme Anna Schoen als vergane gehandicapte echtgenote, met lef letterlijk tegen het publiek aan spelend!

“Lex is een beetje gestoord en poëtisch herverkaveld”, staat op de flyer. En zo is: prettig gestoord en prachtig poëtisch. Zij het met de poëzie van een bruusk persoon met zachte kanten. Frank Lammers deed het daverend en geweldig.

Het einde van d’Electrique is in zicht. Heel jammer. Maar gelukkig blijft Ko van den Bosch schrijven (hopen we) en Frank Lammers (net als Anna Schoen) spelen.