Levende doden is eigenlijk een rare titel, je weet niet wat je moet verwachten. Ik dacht meteen aan een foute horrorvoorstelling met zombies die een paar mensen achter na zitten.
Gelukkig is dit niet waar, deze kleine zaalvoorstelling van het Nationale Toneel is geen horror maar een goed geschreven thriller met een lichte toon van humor.
Waar de voorstelling precies overgaat kan ik niet zeggen, want dan verraad ik de hele clou.
Wel kan ik zeggen dat de kast top is, met Anniek Pheifer als hoogtepunt die een voortreffelijke bitch neerzet. (daar moet je geen ruzie mee krijgen)
Ook Tijn Docter, die de vriend van Anniek Pheifer speelt (arme man), is een topper.
Decor is verassend en de muziek geeft je een trilling.
Enig minpuntje zijn de langzame decorwisselingen die het tempo uit de voorstelling halen.
Kortom: Snel gaan, want hij is bijna afgelopen!

“Levende doden” is een zware titel voor een licht toneelstuk. Hoewel de pretenties, geloof ik, tamelijk groot zijn en drie lijken natuurlijk ook niet mis zijn, is het namelijk toch vooral prettig entertainment.

Het werd dan ook een aangename avond in het nieuwe Nationale Toneel Gebouw. Een geweldig, labiel, kamermeisje van Pauline Greidanus, een mooie, bemoederende, middelbare vrouw van Sabrina van Halderen en een fantastische, op de rand van een nervous breakdown balancerende zakenvrouw van Anniek Pheiffer.

Kortom, we gingen naar huis zonder veel wijzer over de dood te zijn geworden, zonder nieuwe verten in het theater te hebben gezien, maar toch heel tevreden.

Leuke klein schalige voorstelling. Waar het verhaal van het einde naar begin loopt. Goed gespeeld door alle acteurs/trices. De dood staat centraal en het is geweldadig.