Je verwacht dat het tweede deel beter zal zijn dan het eerste deel, maar dat is niet zo. De somberheid en ingetogenheid van de eerste twee bedrijven steekt met kop en schouders uit boven de grandeur van l’opera romantique van de laatste drie bedrijven. Dat het al zo godsgruwelijk lang duurt helpt hier ook niet.
Extra geweitje voor de lichtjes van Peter van Praet.

Langdurige verhalen over ondergang van goden en mensen. Geweldige muziek en geweldige zangers in soms te statisch decor. De billen doen pijn, de rug doet zeer, maar koningin Dido heeft het toch net iets zwaarder… Geweien voor muziek, zang en heldere vormgeving. Tomaat voor de beperkte uitvoering van het decor… er wordt duidelijk gespaard voor de herneming van Wagner’s ring.