Een dansvoorstelling die vijftien jaar geleden al opzien baarde. Nu opnieuw op het repertoire genomen en nog steeds is de danstaal van Vandekeybus fascinerend: energiek, krachtig en steeds een gevecht met de zwaartekracht.
Toch een tomaat: tussen adembenemende episoden door worden er soms flauwe teksten opgelepeld; wordt een diepgevroren overhemd van ijs ontdaan (o,o, wat grappig) en wordt er zelfs door de dansers een hele vloer afgebroken en taperesten van de vloer gekrabt. En hoe lost Vandekeybus
zo’n saaie situatie op: door een danser zich langzaam om te laten kleden op het voortoneel. Tja…
Natuurlijk hebben dansers af en toe een adempauze nodig, maar dat is ook anders op te lossen. Er zaten enkele prachtige, verstilde momenten in de voorstelling, (b.v. een meisje dat langzaam een toren van pallets beklimt) momenten die er veel meer in zouden kunnen.