Prachtige sobere en rustige monoloog waarin niet alleen heel helder het verhaal van de bekendste der bekenden vertelt wordt, maar ook voelbaar wordt hoe het is om ene “God” in je te hebben en te moeten lijden aan het kruis met pinnen door je polsen en voeten. Heel knap.

Na ‘De Hel’ en ‘de Hemel’ is dit de derde monoloog van Helmert Woudenberg die ik zag. Ook dit keer is het een voltreffer. Een indrukwekkend gespeeld levensverhaal van de “joodse sekteleider Jezus”. Prachtige tekst, en heel sterk spel. Woudenberg weet met minimale middelen maximaal te boeien.