Zo’n klassieker van aluin is natuurlijk per definitie al leuker, aardiger en beter dan 99% van wat je in de schouwburg ziet. Dus dat is wel een paar geweitjes waard. Een tomaatje voor het verschil in acteerniveau (zeg je dat zo?) tussen de verschillende acteurs. Al met al dus wel gewoon weer naartoe gaan! Zeker voor wie ook op decors, kostuums enzo let.

Heb al eerder vertolkingen door Aluin gezien van Griekse tragedies, maar nu hebben ze het anders aangepakt. Dit keer werd er eens niet eindeloos uitgelegd hoe de politieke en onderlinge verhoudingen in elkaar zitten, maar gewoon gespeeld. In het begin was ik een beetje bang dat ik teveel zou worden afgeleid door het uitbundige ingenieuze decor en de glamourkostuums, maar dat bleek niet het geval, juist omdat Aluin met wat minder uitbundig spel toch veel aan de verbeelding van de toeschouwer overlaat. Dat Aluin in deze voorstelling mooie vrouwen (of godinnen whatever) bij voorkeur neer laat zetten door uit de kluiten gewassen kerels en andersom, levert juist op dat je als kijker zelf nog wat in te vullen hebt bij al het uiterlijk vertoon. Hippolytos zelf had nog wel wat meer de arrogantie himself mogen zijn, om de achterliggende motieven beter te snappen, maar verder vond ik het onderkoelde acteerwerk juist erg sterk. Mooie scenes over interessante thema’s (lust, schaamte, spijt) in een indrukwekkende ietwat kitcherige omgeving, af en toe een geestig moment: een hele fijne avond. Deze voorstelling is zeker de moeite waard als je geen geschiedenisles Griekse mythologie verwacht.