Ontzettend leuk reizend festival met een keur aan jong talent en in onderzoek zijnde voorstellingen.. Met als hoogtepunt de comeback van Peer wittenbols en Rob Ligthert..’Amora’ is de prachtige headliner van het festival met schitterend spelende acteurs (o.a. Paul Kooij, Justus van Dillen, Mark Kraan en Raymonde de kuyper)..

Vliegen zwemmen eindeloos verdwaald geweldig

Nog nooit zoiets moois beleefd in 19 jaar Boulevard!! Wat een heerlijke vakantie!

Prachtig! Waarom stoppen we miljoenen in het ontwikkelen van 3d animatiestechnieken als het zo simpel kan. Ben totaal ontroerd en heb echt gevlogen. Op het moment dat ik mezelf bijna helemaal verloor, begon het te spetteren. Na al deze dagen tropische hitte ook een prachtig moment. De illusie was even verstoord, de regendruppels braken het spiegelbeeld. Toch was dat ook mooi, het gaf de kwetsbaarheid van het idee aan en ik besloot nog bewuster dat ik door de druppels heen in de illusie in wilde kijken. Prachtig einde, mooi busje. Ik wil nog een keer!

Een verkeersdrempel over en je rijdt zo de oneindige eeuwigheid in. Een absoluut sensationele,esotherische, beeldende ervaring. Alles wat je erover zegt klinkt overdreven, maar is wel waar. Het idee is zo simpel -rijdend in een geblindeerde bus zie je in een spiegel voor je hoe de wereld er van onderaf gezien uitziet - en het resultaat is adembenemend. Via een koptelefoon krijg je inzicht in iemands persoonlijke fascinatie die een beeldrijm aangaat met wat je zelf ziet en denkt. Een kwartier lang kijk je zo recht de eeuwigheid in. Weergaloos mooi! Wie de Boulevard bezoekt en dit mist, is niet echt op de Boulevard geweest: het toont je de essentie van waar kunst over gaat, het inzicht dat de wereld anders bekeken kan worden dan je zelf ooit hebt besloten te doen. Je moet dat besluit voortdurend herzien.

Spannende tocht door Den Bosch. Wat een hoop ruimte is er toch in zo’n stad, kijk maar omhoog. Ik kreeg niet echt de hoogtevrees-ervaring waar ik andere bezoekers over hoorde, maar af en toe had leken de voorbijzoevende gevels wel op het uitzicht uit een lift. Geluidsdecor was mooi, en de tekst schattig, maar niet meer dan dat. Benieuwd naar hoe het ‘s avonds is.

De makers weten met minimale middelen een maximum aan sfeer te creeren. Je valt in een dromerige wereld, alles staat op zijn kop. De “voorstelling” smaakt naar zoete honing, ruikt naar verse bladeren in een surrealistsich bos.
Dat je een beetje misselijk de bus uitrolt heeft dan ook niks te maken met de fantastische rit, maar meer met je evenwichtsorgaan dat steeds opnieuw wordt getart.
Hulde aan de makers, tip : neem een wagenziek-pilletje mee.