Moeilijke tekst man. Gelukkig is ‘t Barre Land altijd heel goed in moeilijke teksten. Maar af en toe raakten ze me toch even kwijt. Voor mij was deze Botho Strauss iets te ontoegankelijk. Wel knap van de acteurs hoe ze het gevecht met het stuk aangaan. Ik blijf Discordia en ‘t Barre Land en hun manier van spelen heel bijzonder vinden. Maureen Teeuwen vond ik echt heel erg goed. Waarom wint zij niet voortdurend Oscar’s?

Ik kan er niks aan doen, maar deze lui zijn echt nog steeds de meest hippe en de allerstoerste acteurs die ik maar kan bedenken. Gisteravond bewezen ze weer dat een beetje nadenken de boel altijd alleen maar lichter en vrolijker maakt, niet zwaarder. En Botho Strauss, heeft lekker uitgepakt met een jubileumtekst, die hij speciaal voor Peter Stein schreef. Het genot bestond gisteren uit een portret van de kletskouserij de hogere regionen van de (Duitse) cultuursector, de uitgeverswereld, en een unheimische gevoel dat je bekruipte doordat het alleen maar over geld gaat. Wat dat betreft leek het veel op zijn stuk de Trilogie van het Weerzien. Herkenbare personages, met veel mededogen en gevoel gespeeld (vooral Maureen Teeuwen was prachtig gisteravond), maar alleen maar over geld.

“13 rijen” is het synergetisch effect van maatschapij discordia en ‘t barre land. Gezamenlijk werken ze in de toneelschuur aan een tour de force. Vorige week Perec, volgende week “umsonst”en deze week ( althans gisterenavond) “der narr” van botho strausz.

Vijftien ( of zijn het er twintig?) verhalen, of beter gezegd een samenstel van tal van fragmenten van verhalen, die zich in hotel “confidence” afspelen. Min of meer als houvast voor de toeschouwer staan in dit stuk de schijfster Sylvia Kessel en de kleine uitgever Zacharias Werner. Maar eigenlijk zijn al die ingewikkelde karakters, de complexe taal, de vele misverstanden, de verwarring, de dubbelzinnigheid en de onoverzichtelijkheid de getoonde thema’s. Het lijkt het leven zelf wel.

Ook deze gigantische klus klaren ‘t Barre Land c.a. met verve. Ze bewijzen het: theater is topsport (soms). Fascinerend, boeiend en slopend.

Met als verzuchting van dit lid van het publiek: het is ook slopend voor wie van half negen tot elf uur, zittend op de ongemakkelijke stoeltjes van de tribune, greep wil krijgen en houden op de wir-war van wat hij of zij hoort en ziet.