Wederom een sterke monoloog van Helmert Woudenberg. Er wordt nogal wat zaad uitgestort en gebaard in deze bijbelse vertelling, over aartsvaders en oermoeders. Maar nergens wordt het langdradig. Woudenberg heeft de kwaliteit om een lang verhaal meeslepend te vertellen. Eén tomaat want “de zonen van jacob” is minder dan vorige voorstellingen als de hel’ of ‘jezus’.

Een groot kaal podium met een stoel. En Helmert Woudenberg.
Dat is genoeg, dat is goed, héél goed. Grootmeesterlijk vertellen, dat kan-ie. Eerder als zoon over zijn vader. Nu over een aartsvader en zijn zonen (en dochter). Jammer dat het maar anderhalf uur duurde. Had ik maar zo’n innemende en verhalende grootvader gehad.