Waar ik al voor vreesde is bewaarheid: Mirjam Koen heeft helaas weinig kaas gegeten van Griekse tragedies. Het uitgangspunt om een volledig vrouwelijke cast te gebruiken voor dit vrouwenverhaal vind ik erg goed (al wordt het concept gekortwiekt door de muzikant op het podium wel een kerel te laten zijn), maar het geheel komt onvoldoende tot leven. En ik denk dat een fundamenteel onbegrip voor de basis van Griekse mythologie en hun drama (om een voorbeeld te noemen: de rol van het Noodlot) hieraan ten grondslag ligt. Op acteursniveau is het wisselend: Marlies Heuer schittert bijvoorbeeld (gewei), en Ria Eimers is de tweede helft erg sterk, maar Els Ingeborg Smits laat een abominabele tekstbehandeling horen, en zo zijn er meer zwakke schakels. Als de basislijn van het stuk was gevonden door Koen, denk ik dat het met de acteursregie ook wel was goedgekomen.

Toegegeven: ik ben - met alle waardering die ik op kan brengen voor haar acteursregie - niet zo’n fan van regisseur Mirjam Koen. Kwestie van smaak. Maar bij ‘De Trojaansen’ gaat al dat welverzorgde, het decor, de mise-en-scène, de tekstzegging, toch echt irriteren. Halverwege ben je bijna in slaap gesust, terwijl we het hier g.v.d. toch over OORLOG hebben, en dan nog een hele vuile oorlog: verkrachtingen, slavernij… ik hoor de dames erover spreken, erover klagen, maar ik zie, hoor, ruik voor mijn part, het niet. Teveel toneel dat mooi wil zijn, maar daarbij zichzelf verbiedt lelijk te worden wanneer dat toch echt noodzakelijk zou zijn. Vooruit, nog een gewei voor het inderdaad mooie decor en de inderdaad mooi acterende actrices.

Lange voorstelling, maar geen minuut te lang. Boeiend van begin tot eind. Schitterende actrices. Vaak ontroerend, niet te dik aangezet. De mannenrollen door vrouwen gespeeld geven een meerwaarde aan het stuk. En wat een opluchting alles is zo goed verstaanbaar. En door de heldere tekst goed te begrijpen. De prachtige vormgeving en de eigentijdse kostuums geven net die rust die een stuk met zoveel dialogen nodig heeft. Deze voorstelling bewijst dat de Griekse tragedie midden in deze tijd staat en voor iedereen toegankelijk is.

Ongelooflijk saai. Waarom moet dit soort vrouwentoneel zo cliché-matig zijn. Bijna iedereen speelde slecht. Vooral Ria Eimers (ofzo), die notabene is genomineerd voor de Theo D’or! Echt, ik schaamde me vrouw te zijn. Had mijn zaterdag avond beter kunnen besteden!

Ik vind het heel wat dat mij weer een Griek wordt voorgeschoteld en ik krijg inzicht in het verhaal, het wordt helder verteld. Ja hoor, misschien wat langdradig, de kostuums niet echt evenwichtig (beetje gewild reactionair), niet alle actrices overtuigden me, maar zeker Ria Eimers vond ik fe-no-me-naal spelen. De traagheid heeft me nergens opgebroken. Gewoon, weer een avond helder toneel, geen kunstzinnig gedoe, misschien iets te weinig visie, maar desalniettemin is mijn eindoordeel erg positief.